Documentaire

foto7Twee vreemden vieren dat ze elkaar nog niet kennen.
Een gebeurtenis herdenken omdat die nooit plaatsvond als gevolg van een nijpend gebrek aan omstandigheden.
Daarna alle omstandigheden manipuleren om iets ‘spontaan’ te laten gebeuren.

Ze waren het innig met elkaar eens dat ze van mening verschilden.
De geliefden vierden dat ze elkaar nooit helemaal zouden begrijpen.
Het onmogelijke was een mooi doel om naartoe te leven; verbeelding kietelt de oksel van het onbereikbare.

Twee oude bekenden raakten vervreemd van elkaar toen ze zo vertrouwd werden dat ze eindelijk zichzelf konden zijn.
Hun kinderen waren voor elkaar gemaakt, zo leek het wel, maar het was te volmaakt: alles paste net iets te precies.

De eeneiïge tweeling leek zo op elkaar dat er een verschil bedacht moest worden.
Ze gedroegen zich namelijk identiek en synchroon.
Ouders werden er gek van.
Niemand wist wie wie was.
Ze werden getraind om steeds iets anders te doen dan de ander.
Dat werd hun identiteit: doen alsof je iemand anders bent.
Ze voelden zich circusdieren.

Als iedereen weg was waren ze samen één in het naamloze.

Zelden & Meestal

Zelden komt
vaak bij Meestal
soms & nogal immer
dus tamelijk lukraak
en terloops

onderwijl loopt Nooit
de deur plat bij Steeds
die plots niet thuis blijkt
wegens vertrek
naar de aankomst

inmiddels is tussen Ergens & Ooit
Steeds aangespoeld
tijdens het gangbare
dat zich onmogelijk achtte
teneinde het ampere
tot zijn te verleiden

maar het ampere wilde niet
het ging liever teloor
even goede vrienden

Bor van Geenen 2015 uit de bundel “Diverse verse verzen”
Uitgeverij Peau et Cie, Amsterdam

Dite Bultje

Dite Bultje

Onverwoestbaar

De Virtuele Engel (2010) van Herman Lamers

De Virtuele Engel (2010) van Herman Lamers

Michelangelo zei al dat het beeld volmaakt in het blok marmer verborgen zit, klaar om te worden uitgebikt.
In deze glaskolom staat een mens-engel te wachten op bevrijding zodat hij kan wegvliegen.

Eerst zien en dan nog niet geloven.
Je weet meestal niet wat je ziet.
Denk niet dat zodra je iets een naam hebt gegeven, je weet wat het is.
Het is een lege engel, het beeld is al lang gevlogen.
Het is een beeld van holte, letterlijk een beeld van niks.

De mens-engel zelf staat in Zwolle op een pleintje naast de kerk.
Het beeld is opgebouwd uit laagjes glasplaat, waarschijnlijk door een laser uitgesneden.
Daarna per plakje opgestapeld.

Het antibeeld, de antipode van de engelmens, is deze kolom van glasplaten, het negatief.
Als het zonlicht het beeld doorschijnt wordt de engel van niks licht.
En dat in zo’n zwaar blok glas.
Breekbaar.

Niks is een subtiel materiaal, heel onkwetsbaar.
Zeer onbreekbaar.
Dit beeld zal altijd blijven bestaan.
Als de aarde is verdwenen, blijft dit beeld van niks.
Niks is onverwoestbaar.

Graven betoogden

Oorlogsgraven zijn een stil protest tegen oorlogen.
Duizenden identieke witte kruizen marcheren in gelid over de dodenakkers. Massabegraafplaatsen zijn het levend bewijs dat we niets leren van geschiedenis. We eren de geschiedenis in plaats van te leren. Het veld van eer.
Voor die weigering te willen leren zijn we bereid te sterven in een volgende oorlog, alsof oorlog een mensenrecht is.

Gezegend het grenzeloze land dat niets meer bezit om voor te sterven. Dat zijn overvloed deelt met de mensheid.
Gezegend de mensen die in blind vertrouwen durven te leven,
omdat ze weten dat ze niets te verliezen hebben. Bewust naïef. Natuur sterft van het leven, ook de menselijke natuur.
Sterven is een vorm van voortplanting van de ziel.
Het mooiste van geen bedoeling is dat er nooit iets verloren kan gaan. Vrij van bedoeling, vrij van vrij zijn, vrij van willen zijn. De echte oorlog is overgave.
[ status draft ]
[ category verboden toegang ]

Verstuurd vanaf mijn iPad