Slangenmens


Photo:Jelle Touw © 2017

Hoe is de oermens erop gekomen om te gaan tekenen?
Ik ben ervan overtuigd dat het de slang was, moeder van de tekenkunst.
Meesteres van de klare lijn.
De slang trekt één lijn in de huid van de aarde, ondoorbroken. Ze tekent zichzelf af.
Ze deelt daarmee het vlak in tweeën, een positief en een negatief.
Je kunt beide vlakken als zelfstandige vorm zien.
De ene lijn is iets mysterieus, ze schept twee vormen in één.
Het concept van dualiteit werd geboren, het denken.
De oermens volgde sporen in het zand, zag er tekenen in, betekenis.
Zo begon hij zelf te tekenen in het zand.
Het leidde tot de grottekeningen van Lascaux.
Alsof de mens zelf sporen wilde nalaten.
Alsof hij gevonden wilde worden…
Zoals F.Wildesheim reeds opmerkte;

‘De jager is zijn eigen prooi!’

Nog mysterieuzer is de waterslang, ze tekent zich af in water.
Zo ontstond de mysticus, een mens die in water tekent, een slangenmens die ontsnapt aan alle definities.
Er is maar één vrij zijn; vrij zijn van definities.

NAT

Op de straat voor het afgeschilderde bushokje staat nog maandenlang het woord NAT gekalkt. De verf is allang droog.
De graffiti is onder het grijs weggeschminkt.
Er stond;

‘Vergeet de wereld, begin bij je zelf’

niet gesigneerd, niet geautoriseerd.
Later die dag zag ik een transparante vlag wapperen, kleurloos doorzichtig als glas.
Ik weet niet meer waar, wellicht droomde ik het.
Ja, dat zal het zijn geweest.
De lucide droom is de vlag die elke aardse lading dekt.
Wat is een vlag als de wind is gaan liggen?

Wessel B.

Wessel B. werd onlangs vrijgesproken van plagiaat, B werd bekend als de ‘Photofotograaf’. De rechter oordeelde uiteindelijk dat een foto nemen van een andere foto gewoon weer een nieuwe foto was. Doorslaggevend in dit vonnis was dat de Photofotograaf zijn foto altijd iets aanpaste. De belichting, scherpte, kleurintensiteit en het formaat.
Het werd op een gegeven moment verdacht dat B. Foto’s van lokaties verspreid over de hele aardbol aanbood, waar hij onmogelijk tegelijk geweest kon zijn.
‘Hij reist wat af!’, klonk steeds vaker op de redacties.
Tot er een reportage moest verschijnen waarin hij tegelijkertijd in Patagonië, Lapland, China en Australië zou zijn geweest. Op de foto’s waren gewoon de afdruktijden af te lezen.
Toen B. zich van geen kwaad bewust op het matje werd geroepen verklaarde hij nooit te hebben beweerd dat hij zijn huiskamer ooit had verlaten om zijn ‘wereldfoto’s’ te kunnen maken.
‘Ik maakte ze altijd vanachter mijn computerscherm of rechtstreeks van het televisiescherm, met een kopje koffie erbij!’
De redacteuren waren verbijsterd; ‘Je weet toch dat je dan plagiaat pleegt?’
De Photofotograaf bleef doodkalm en zei; ‘Ik heb de matige beelden alleen maar geoptimaliseerd….soms door gewoon overbodig materiaal weg te snijden…door de compositie uit balans te brengen zodat het weer interessant werd om naar te kijken!’

‘Vergelijk mij met de redacteur van Carver, de grote schrijver van het kleine!’
‘Zijn redacteur schrapte naar schatting de helft van zijn manuscripten, waardoor er nog iets te raden overbleef voor de lezer!’
‘Feitelijk is hij de grote vormgever die Carver tot Carver heeft gemaakt!’

‘Dus de gedupeerden mogen je eigenlijk dankbaar zijn, dat je hun matige werk aan de vergetelheid ontrukt?!’
De redacteuren keken elkaar hoofdschuddend aan en konden tot hun spijt niets anders doen dan hun topfotograaf Wessel B. aangeven.
Anders zouden zij zelf miljoenenclaims kunnen verwachten als medeplichtigen.

Gevreesd wordt dat Wessel B. school gaat maken na deze gerechtelijke uitspraak.