Men kan veel beweren over ‘het mysterie’. Bijvoorbeeld dat je er niets over kunt zeggen. Of dat ze in het geheel niet bestaat… een uitspraak waarmee de ontkenner zichzelf ontkent. De ontkenning zelf is een bewijs van aanwezigheid.
Alles wat men het mysterie toedicht is een beperking. Nooit zal zij zich verdedigen tegen valse of terechte aantijgingen, hoe goedbedoeld of cynisch ook. Zij zal hooguit instemmen bij wijze van ‘Ook!’ Zij stemt overal mee in. Ze beaamt alles. Wat is dan het mysterie? Zonder een woord te verspillen geeft ze een prachtig antwoord in de vorm dit leven zelf. Als alles wat er is nog geen afdoende antwoord is dan zal niets ooit bevredigend zijn voor ‘men’. Het mysterie van Ook.

We wilden nog even ergens heen, gewoon even eruit, naar het aangeharkte natuurreservaat, de weg erheen was versperd. Een routewijziging mondde uit in een file die ons huiswaarts dwong, het was al rond etenstijd, niets eetbaars in huis. We pakten de fiets om iets buiten de deur te eten in het nabijgelegen lintdorp.Toko Bokito, gewoonlijk onze favoriet bleek gesloten, door naar Thai Thai een straat verder, wegens omstandigheden dicht… onze laatste troef: Roti Maribu…pui afgeplakt… faillissement of beursgang? Zo verzeilden we in Pizzaria Pisa. Op elke lege formicatafel stonden enorme scheve torens als zoutvaatjes. De Egyptische menukaart showde zowat alle denkbare fastfoodgerechten in full color, waaronder de huiveringwekkende  ‘Kapsalon’
De zoutvaatjes bleken overbodig, flauw was het niet. We konden voortaan ook gewoon bestellen zei de scooterkoerier. Dat leek ons wel wat: gewoon.

Het waren duistere tijden daar in het oude avondland. Uit het land van de ongewenste mogelijkheden werd daarom een positieve denker ingevlogen. Een denker van formaat, zo positief dat hij zich alleen met het licht wilde inlaten. Hij weigerde halstarrig om de diep donkere nacht onder ogen te zien. Daarom sloot hij demonstratief zijn oogleden zodra de zon onderging en raadde iedereen aan hetzelfde te doen. Positiviteit is niets minder dan een plicht, zo onderwees hij. Wie hem de ogen wilde openen voor de magische betovering van de nacht kreeg te horen dat je je niet moest laten bevuilen door de duisternis die de geest vergiftigt met negativiteit. Hij kneep zijn ogen nog harder dicht, zo hard dat hij sterretjes zag.