Autobiografictie


Schrijven is schrappen, zo gaat het verhaal.
Een eersteklas fabeltje als het om het autobiografische gaat.
De ‘verkeerde’ woorden die de schrijver schrapt bevatten waarschijnlijk meer echte autobiografische informatie over de schrijver dan de ‘mooie, juiste woorden’ die de schrijver publiceert. Het beeld dat een mens van zichzelf ophangt komt natuurlijk nooit met de werkelijkheid overéén.
Het onwelgevallige, het pijnlijke en het onaanvaardbare toelaten zou meer autobiografisch gehalte opleveren.
Toon de kinderen van opvoedkundigen en zie hoe kundig hun opvoeding is.
Bekijk het dagelijks leven van de filosoof en zie of hij zijn filosofie leeft en waar maakt.
Observeer alleen diegenen die zich onbespied wanen en zie dan hoe ‘normaal en/of knettergek’ de mensen zijn, en hoe gek jezelf bent om daar naar te kijken…

Zelfs als een schrijver zichzelf aan de kaak stelt is het om uiteindelijk beter voor de dag te komen, als een eerlijk en goed mens.
De echte ziekte is de beeldvorming zelf en moeten voldoen aan dat denkbeeldige beeld, wat een onmogelijke opgave is.
De enige genezing is : maak nooit een beeld van jezelf, nooit een beeld van de wereld, nooit een beeld van het ultieme. Geen beeld maken sublimeert.
Met de vernietiging van de kaart wordt het gebied herboren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *