Stel je voor als jonge monnik geboren op schoonste dak van de wereld,
wit als het derde Poolgebied. Je bent met hart en ziel toegewijd aan die
prachtige traditie van eeuwenlang geestelijk onderzoek, door alle domeinen heen.
Van het voorgeboortelijke tot voorbij de dood en daarna. Een enorm geschenk van een
natuurvolk aan de rest van de mensheid. Dat onderzoek heeft een psychologie voortgebracht die de westerse verre overtreft. Het geschenk wordt zorgvuldig genegeerd.
Je land wordt ingenomen, je taal wordt verboden, je cultuur vernietigd, je geestelijk leiders worden vervolgd als misdadigers, je kloosters worden gesloten. Geen enkel land op de wereld dat de moed heeft om de autonomie van jouw volk te erkennen.
Doet dat niet denken aan die andere natuurvolkeren die systematisch werden uitgemoord, de Noord- Amerikaanse indianen, de Australische Aboriginals?
Wat rest je dan, als geweldloosheid je heilige overtuiging is?
Je kunt niet vluchten of voortgaan als levende dode. Je kunt hooguit blijven waar je bent, je plek innemen en je laatste statement geven, de uiterste consequentie van de transcendente visie.

Je gaat zitten in het stof van het marktplein in lotushouding, je overgiet het lichaam met goedkope benzine, met een plastic weggooiaansteker steek je weloverwogen het lichaam aan als een nutteloos geworden voertuig. Je ziet het voertuig opgaan in vlammen, in vol bewust zijn.