Documentaire

foto7Twee vreemden vieren dat ze elkaar nog niet kennen.
Een gebeurtenis herdenken omdat die nooit plaatsvond als gevolg van een nijpend gebrek aan omstandigheden.
Daarna alle omstandigheden manipuleren om iets ‘spontaan’ te laten gebeuren.

Ze waren het innig met elkaar eens dat ze van mening verschilden.
De geliefden vierden dat ze elkaar nooit helemaal zouden begrijpen.
Het onmogelijke was een mooi doel om naartoe te leven; verbeelding kietelt de oksel van het onbereikbare.

Twee oude bekenden raakten vervreemd van elkaar toen ze zo vertrouwd werden dat ze eindelijk zichzelf konden zijn.
Hun kinderen waren voor elkaar gemaakt, zo leek het wel, maar het was te volmaakt: alles paste net iets te precies.

De eeneiïge tweeling leek zo op elkaar dat er een verschil bedacht moest worden.
Ze gedroegen zich namelijk identiek en synchroon.
Ouders werden er gek van.
Niemand wist wie wie was.
Ze werden getraind om steeds iets anders te doen dan de ander.
Dat werd hun identiteit: doen alsof je iemand anders bent.
Ze voelden zich circusdieren.

Als iedereen weg was waren ze samen één in het naamloze.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *