Expo exorcisme

Is creativiteit een vorm van duivelsuitdrijving?
Je zou het denken, als je sommige tentoonstellingen bezoekt waarin deformatie, vuilniskunst of lege luxe (repeterende consumenten blingbling) vooral een shockeffect lijken te beogen.
Als de kunstenaar een moderne sjamaan is dan zijn er genoeg duivels in deze wereld om te bezweren.
Maar is uitdrijving van het ongewenste afdoende voor een kunstenaar en werkt uitdrijving?
Het lijkt mij een machteloos meehuilen met de wolven.
Jammeren dat de wereld en hel is zonder aan de hemel te werken.

Ik heb niets tegen ontlasting, integendeel.
Het een goed begin om je te louteren van het ongewenste, en je daarvan te ontlasten.
Wat is echter de wens van de kunstenaar/sjamaan, hoe ziet de hemel eruit?
Wat zegt de ontlastingsjamaan anders dan: ik ben ziek van de wereld, alles is lelijk, de mens is slecht, er zijn louter leugens…

Het wenselijke blijft altijd verbonden met de notie van het goede, het ware en het schone.
Een complete sjamaan kan van de ‘objectieve’ kunstbeschouwer een deelnemer maken en hem meenemen in een directe ervaring die alles transcendeert.
Zo’n directe ervaring is beter dan welke ontlasting dan ook, omdat ze inclusief is.
Ontlasten is excluderend, buitensluitend.

Het verschil tussen de ene sjamaan en de andere is obstipatie of zwangerschap.
Mest of een levend kind.

Alleen sjamanen die de duivel omarmen kunnen zwanger worden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *