Expositie ‘Het eerste zien’


Een bloem bloeit maar één keer en soms wel nooit.
Bloeien tot de dood erop volgt, dat is de oorspronkelijke natuur van de bloem.
Alles geven om niet, dat is de geest van de natuur.
Het is een wijdverbreid misverstand dat herhaling het wonder van de natuur zou verminderen.
Iedere ‘herhaling’ is een vergroting en bevestiging van het wonder.
Je kunt niet eens spreken van herhaling omdat iedere verschijningsvorm toch weer eenmalig en uniek is, net iets anders dan de vorige.
Pas door vergelijking van eeuwen kun je opmerken dat een soort zich sluipenderwijs heeft geëvolueerd naar een nieuwe variatie.
Er is een plant in Zuid-Afrika die alleen zaad geeft wanneer de plant verbrandt.
Het zaad sterft voor de plant, de bloem sterft voor de vrucht, de vrucht sterft voor het zaad, deze cyclus noemen we plant.
Een plant is dus geen statisch ding, maar een dynamisch proces.

Deze foto toont maar één wonderschoon plantje, in statische vorm.
Zo zijn er nog duizenden soorten, 298.000 plantsoorten.
Evolutie weet maar geen maat te houden en toch vindt ze steeds de balans waarin het geheel kan floreren.
Bloeien gaat in overvloed, zaaien gaat nog overvloediger.
De aarde barst van het zaad: zelfs in de woestijn slaapt het zaad haar droge droom tot regen het uit de droom helpt.
Het zet de Kalahari in bloei.

De fotografe wil niet genoemd worden, laat staan beroemd.
Ze vindt het al mooi als mensen de foto mooi vinden.
‘Ik wil verleiden om zelf naar de echte bloem te kijken,’ vertelt ze terloops.
‘Wat is de echte bloem dan?’
‘Het eerste zien is een bloem die steeds weer open kan gaan, elke keer is weer een eerste keer.’
‘Maar u moet er toch van leven, waar leeft u dan van?’
‘Van de kunst,’ verklaart ze.
‘Uit de kunst!’
We lachen om het vreemde gesprek.

De echte kunst is afwassen, onkruid wieden en soep koken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *