Fabel van de boom

Taal is het gereedschap van de filosofie.
Veel filosofie lijkt op een tang die in een hamer knijpt of op een zaag die in een schroevendraaier zaagt.
Of op een schaar die in een schaar knipt.
Kan taal als gereedschap ooit iets repareren of oplossen?
Of maakt het gereedschap deel uit van het probleem?
Het lijkt erop, dat het gereedschap alleen maar meer gereedschappen produceert.

Taal hakt direct ervaarbare werkelijkheid in stukjes.
Conceptuele stukjes.
Kan een bijl (de taal) iets over een boom zeggen door de boom in stukjes woord te hakken?
Bast, stam, wortels, hout, stronk, bladeren, takken…
Waar blijft het ‘meer dan de som der delen’?

De werkelijke boom raakt helaas volledig uit het zicht als het gereedschap niet wordt weggelegd.
Taal hakt de levende boom tot brandhout.
De mens lijkt een vreemd soort kachel waarin taal wordt opgestookt.

Laat het gereedschap eens liggen en kijk zonder namen te noemen.
Klim in de boom, omarm de stam, leg je oor te luisteren op de bast, ruik het hars, proef de noot, voel de wind door de kruin gaan, laat je vallen uit de boom als een rijpe vrucht.
Taal maakt zinnen, zintuigen maken zin.
Zintuiglijke gewaarwording is zin.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *