Bovenstaand schilderij is waarschijnlijk een jeugdwerk van Gregor Bazel.
Het is niet gesigneerd, zoals al het werk van de Wascogroep.
Er staat wel een titel op de achterzijde, in potlood: ‘De kaart en het gebied’.
Het zijn vooral de kleurstellingen die wijzen richting Gregor.
Zijn groepsgenoten produceerden vooral monochromen.

Het werk lijkt in eerste instantie abstract.
Röntgenonderzoek wees uit dat het werk gebaseerd is op een luchtfoto van de provincie Groningen.
Zoals bekend liet Bazel zich graag inspireren door foto’s (zie de Iris-serie).
Typisch is de Mondrianeske stilering, die in zijn overige werk ver te zoeken is.
Een eenmalige jeugdzonde?

De titel geeft het werk een filosofische lading, ‘De kaart en het gebied’.
Feitelijk analoog aan het schilderij ‘Dit is geen pijp’ van Magritte.
Magritte stelde hiermee aan de orde dat het plaatje van een pijp niet de pijp is.
Dat de naam pijp ook geen pijp is, maar een verwijzing naar…

Uit de nagelaten dagboeken van Gregor Bazel valt op te maken dat hij nog een stapje verder ging dan Magritte.
Volgens Bazel is bijvoorbeeld een stoel waar nog nooit op is gezeten, strikt genomen, geen stoel.
Pas door daadwerkelijk gebruik is een stoel een stoel.
Wie een stoel als tafeltje gebruikt, transformeert de stoel tot tafel.
Zonder gebruik blijft iets een abstract object.

Een raadselachtig dagboekfragment van Bazel stelt:
“Wie het gebied niet zelf direct zintuiglijk kent, is helemaal van de kaart.
Voor deze kaartmens kan de kaart van alles betekenen behalve het gebied.”

Tot nu toe werd aangenomen dat Gregor Bazel beeldend kunstenaar was.
Als dit werk werkelijk van zijn hand is, blijkt hij ook filosoof te zijn geweest.
Bazel rookte niet veel, maar wel vaak.
Niet de naam of de afbeelding van… maar een echte pijp, waar rook uitkwam.