Truffelolie

Op een of andere manier lijkt aardolie onnatuurlijk, misschien omdat er kunststoffen van gefabriceerd worden, verbindingen die niet in de natuur voorkomen.
Maar aardolie is door en door natuurlijk, het is de siroop van de plantaardige wereld. Vergane prehistorische oerbossen, compost gepureerd door de tijd.
Niet zo vreemd dus dat één druppeltje aardolie naar truffel smaakt, pure bossmaak.
Een druppel in een flesje olijfolie geeft al een sterke truffelaroma, een delicatesse. Feitelijk is plastic dus ook natuurlijk ook al is het een afgeleide verbinding.
Plastics kunnen zo verschrikkelijk nieuw ruiken. Een nieuwe auto kan zo penetrant nieuw stinken dat je liever een tweedehands model koopt die gewoon lekker naar mens stinkt.
Het enige echt nieuwe wat de mens heeft geschapen is geld en geld heeft op haar beurt
‘de nieuwe mens’ geschapen. Het blijft wonderlijk hoe de nieuwe mens een dood idee als geld leven in weet te blazen, alleen maar door er massaal in te geloven, iedere dag weer opnieuw, als een gebed zonder eind. De meest verstokte atheïsten geloven wel heilig in geld. Het laat de kracht en de macht van geloven zien. Het dode idee wordt met geweld verdedigd, er worden oorlogen om gevoerd. De zucht naar meer geld vernietigt de menselijke leefwereld.Het huidige denkbeeldige geld stinkt niet meer, net als de duivel zelf. Dat het virtuele minder substantie heeft dan de geur van truffel en toch de wereld kan vergiftigen is een wonder op zich. Eerst geloven dus en dan zien.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *