Na vier sessies met Zeelbrandt begon ik langzamerhand te genieten van de permanente jeuk die door mijn hele lijf meanderde. Soms leek de jeuk een koesterende streling van binnenuit, de losse prikkelende puntjes leken te worden verbonden als zo’n cijfertekening vroeger in je kleurboek.
Voor het eerst in mijn leven voelde ik totale ontspanning in mijn huidzak. De staat van niet-weten breidde zich gestaag uit naar steeds meer domeinen van het bestaan. Soms wist ik niet meer hoe ik heette, of waar ik mij bevond.
Zeelbrandt drukte mij op het hart om mij vooral geen zorgen te maken, dit waren de natuurlijke verschijnselen die verruiming van de ziel nu eenmaal met zich meebracht.
‘Het allemaal wel denken te weten’ vormt een soort harnas waarin de ziel gekneveld wordt…maar het ligt in het natuurlijke verloop van de ziel om naakt door het leven te gaan…je kunt je aankleden met allerlei taalconstructies, maar je wezen blijft eeuwig naakt…’ ,legde hij mij uit.
Mijn vrouw Maria raakte onverwacht helemaal in de ban van Zeelbrandt. Er gingen spontaan luikjes open, muren van weerstand vielen om. Onvermoede vermogens kwamen aan licht. Zo raakten wij bevriend met Zeelbrandt die ons nu wekelijks op zijn levensverhaal trakteerde.
‘Wat ik jullie de afgelopen sessies vertelde zijn natuurlijk slechts speculaties dat begrijpen jullie, niets meer en niets minder dan veronderstellingen’ , verklaarde Zeelbrandt bescheiden.
Wij waren in eerste instantie geschokt door deze ontboezeming van de professor.
Hadden we alles zomaar kritiekloos van hem aangenomen?
‘Hoe komt u er dan bij ons dit allemaal te vertellen alsof het op gedegen onderzoek is gebaseerd?’ ,vroeg mijn vrouw, ‘u kletst toch niet zomaar wat, het eelt verdween toch
wel degelijk!’
‘Dat komt omdat ik blind ben gaan vertrouwen op de creatieve stroom,
en op jullie eigen vermogen om precies dat eruit te filteren wat voor jullie geldig en werkzaam is… ik heb mij nooit verlaagd tot een armzalig theoretisch kader maar mij altijd gebaseerd op direct empirisch bewijs…mijn praktijk is dat wat werkt … het leven is geen verhaal, maar een verhaal kan wel een helende werking bevatten voor de luisteraar, je weet als verteller alleen niet wat en op wie….maar dat er iets in werking wordt gezet zag ik bewezen in mijn eigen praktijk’
Waarom heb je jouw opmerkelijke visie nooit in een boek vastgelegd, Ger, dan zou iedereen ze kunnen lezen? ,vroeg ik hem, ‘je zou toch iedereen toewensen om te kunnen genieten van jeuk?’
‘Dat werkt helaas niet’ ,legde de zielkundige uit, terwijl hij zijn baard op en af rolde, ‘ze moeten beluisterd worden, dan komen de woorden pas binnen is mijn ervaring, anders maakt de lezer er gewoon weer zijn eigen verhaal van in plaats dat het z’n werk doet’.
‘Klinkt magisch!’ ,zei Maria, ‘maar wijs maar eens iets aan dat gewoon is!’
‘Dat klopt, taal is op z’n best een toverspreuk en op z’n slechts een vervloeking, onderschat dat niet’ ,resumeerde Zeelbrandt die in het schemerlicht wat weg had van een archetypische tovenaar. ‘Pas maar op met wat je denkt, voor je het weet krijgt je eelt’