Handhaver


‘Het bos staat erbij als een verdwaald volk, een opstandige horde demonstranten,
armen stokstijf ten hemel geheven’
‘Je kunt het volk bij de voeten afzagen maar de macht zal blijven, struikelend over de stronken’
Na zijn omscholingstraject met baangarantie in de groensector kreeg de ex-commandant van de Mobiele Eenheidbrigade poëtische aanvechtingen. Het was nu al de derde keer dat de projectmanager Centraal Bosbeheer de voormalig ordehandhaver
op heterdaad betrapte, zittend op een boomstronk…peinzend gebogen over zijn notitieboekje om zijn laatste lyrische ingeving te noteren.
Nog één keer en dan zou hij niet meer te handhaven zijn, zo werd hem ingewreven.
‘Net als de natuur’, had hij gedacht ,’niet handhaven is de redding voor de natuur’
Hij wilde niets meer in de hand houden. Onhandelbaar was natuur op haar mooist, puur. In wezen had hij altijd intens genoten van het samen uitleven van die woeste
natuur tijdens massademonstraties. Hij voelde zich totaal één met de demonstranten
en deed alsof hij handhaafde.
Toen hij zei dat het bos het best floreert door een ‘laat maar liggen-beleid fronsten de wenkbrauwen van de projectmanager zorgelijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *