Het onvoldongene (anonieme bron)

Muziek is het meest geschikt om iets over muziek te zeggen.
Met een gedicht zeg je het beste iets over poëzie.
Kunst becommentarieer je dan weer beter met kunst.
Waarom?

Je maakt juist muziek, een schilderij, een gedicht omdat taal tekort schiet.
Als taal kon zeggen wat kunst is of teweegbrengt, dan zou kunst niet meer gemaakt worden onder de noemer ‘kunst’.
Veel poëzie gaat nu juist over de tekortkomingen en de vergeefsheid van taal.
Een goed schilderij maakt veel andere schilderijen slecht.
Veel slechte kunst vormt een goed referentiekader voor kwalitatieve kunst.

Kunst is de geschiedenis van de waarneming.
De kunst van de waarneming is echter geen geschiedenis.
Waarneming is altijd onmiddellijk, nu.
Zelfs al meen je je oudste herinnering te zien, dan zie je die nu.
Anders gezegd: geschiedenis is wat er nu nog actueel leeft in mensen.

Soms vragen mensen mij: is dat kunst wat daar aan de wand hangt?
Hoewel het object uiterlijk niet of nauwelijks van ‘echte’ kunst is te onderscheiden, noem ik het geen kunst.
Waarom zou ik?
Ik maak het ook niet, ik ben veeleer een aantreffer.
Aangezien alles kunst kan zijn is niet iedereen kunstenaar, maar niemand.
Ik stel het werk niet ten toon, dat doet het zelf wel.
Het werk moet zelf werken, voor zichzelf spreken.

Wat er onder mijn handen ontstaat is de uitkomst van doelloos bezig zijn,
een waardevrij spel met naam, vorm en betekenis.
Bijvangst van de verwondering die onderzoek heet.

Het valt me op als iets opvallend is.
Ik neem iets waar, of ik meen iets te zien, het lijkt iets te zijn.
Zodra iets lijkt, dan is het dat niet.
Het kan zijn dat iets wat ik aantref op kunst lijkt.
Dat is dan meteen het bewijs dat het geen kunst is.

Wat voor verschil zou het maken voor de restdingen als ik bepaalde uitverkoren dingen kunst zou noemen?
Ik geloof niet in dat kunstmatige verschil.
Ik noem het dus geen ‘kunst’, maar ik noem het ook niet ‘geen kunst’.
Dit benoem ik om de complicatie van de eenvoud aan te geven.
Sommige dingen zijn zo eenvoudig, dat ze bijna niet uit te leggen zijn.

Het loslaten van labels opent je ogen voor het onvoldongene.
Beste lezer, of u nu wilt of niet: u bent een geboren aantreffer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *