Het vorige leven

De briefkaart had eerst jarenlang op zijn schoorsteenmantel gestaan.
De kachel was voorgoed verdwenen nadat het statige kraakpand door radiatoren werd ontsierd.
Nu, negen jaar later besloot hij de kaart in te lijsten vanwege het bijzondere handschrift met zijn adres en de postzegels met boetestempels vanwege onvoldoende frankering. De afbeelding toonde een lezende vrouw, in een Vermeerachtig licht. Deze kaart vormde een markering in zijn leven, een keerpunt. Zijn vorige leven was een wonderlijke buiteling van incidenten geweest. Incidenten waren destijds een vertrouwde wetmatigheid in plaats van een uitzondering.
Mensen die spanning en sensatie zochten hadden in zijn ogen gewoon nog nooit iets in levende lijve meegemaakt. Ze zochten naar surrogaten om die leemte op te vullen.

Na de totale chaos van zijn vorige leven kwam de wereld hem nu voor als een perfecte ordening. De lukrake ordening van een beukenbos in de herfst.
Hoe de briefkaart haar werk had gedaan wist hij niet maar het stond vast dat vanaf het versturen van deze kaart alles op de juiste plaats viel.

‘Dit is het uitgelezen moment om te realiseren dat dit moment al het geschrevene overstroomt’

zo stond het er…woorden die het beeld illustreerden. Hij kon er niet de vinger op leggen wat ze precies behelsden. Deze woorden hadden zijn leven schoongespoeld. Er stond geen afzender op. Aan wie hij deze zegen te danken had kon hij nergens meer achterhalen. Het was waarschijnlijk niemand geweest, niemand in het bijzonder.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *