Hortus


‘De mensheid is een bos van volksstammen….ons reservaat wil een Hortus Botanicus zijn met louter uitzonderlijke bomen’ ,oreerde de dictator door de microfoon die op zijn wang geplakt zat.
Er ging een kille siddering door de bijeengedreven menigte op het plein.

‘Het selectief rooien van bomen houdt het bos gezond’ ,zo vervolgde hij zijn bosbetoog.
De menigte applaudisseerde gelaten, wie kon hier tegen zijn, tegen een gezond bos?

‘Goed regeren is een streng bosregime handhaven….kreupelhout kunnen we niet gebruiken, alleen rechte stammen ondersteunen de staat!’
Onder aanvoering van de plantsoenendienst gingen de armen omhoog bij wijze van instemming.

‘Jonge aanplant is de toekomst…alleen snelgroeiende boomrassen verdienen het om dienstbaar te mogen zijn aan ons Staatsbosbeheer!’
Kinderen werden op schouders gehesen. De dictator lachte en zwaaide naar ze.

‘Tenslotte wil ik alle aanwezigen oproepen niet te rusten tot alle waaibomen zijn uitgeroeid, ze waaien met alle winden mee…de waaiboom is de bijl aan de wortel van ons staatsbosbestel…’

‘Weet u waar de waaibomen zich ophouden?…meld het aan Geheim Bosbeheer en de Openbare Groenvoorziening zal ze uit ons reservaat verwijderen!’

De aanwezigen keken elkaar aan en bleven staan, verstijfd…als een roerloos bos,
terwijl door de luidsprekers de ‘Victoriemars van het duizendjarige Hortusrijk’ schetterde. De vaandels met het bomenlogo wapperden vredig in de lentewind.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *