Wederom nieuw werk van Gregor Bazel?

Is bovenstaand werk een uitzondering binnen het groeiende oeuvre van Gregor Bazel?
Of is het exemplarisch?
Het is namelijk gesigneerd en draagt een titel, hetgeen bij zijn werk doorgaans niet het geval is.
Zodra een kunstwerk zijn signatuur draagt, geldt dit onder kenners als een diskwalificatie.
In hun ogen moet het dus wel een vervalsing zijn.
De dubieuze authenticiteit levert uiteraard veel discussie en twijfels op, te meer daar de waarde ermee samenhangt.
Iris van G. Bazel is in potlood op de achterkant aangebracht.
Bij de veiling van dit werk werd er dan ook ongewoon laag ingezet.
Mede dankzij de twijfel heeft het museum Openbaar Geheim dit werk tegen een vriendenprijsje kunnen verwerven.

Ik zal hier proberen deze zaak wat op te helderen door het van een context te voorzien.

In de boedel waaruit dit werk werd geoogst, zijn ook foto’s gevonden van de oogarts bij wie Gregor Bazel in behandeling was.
Medische foto’s, welteverstaan.
Soms werden deze gepubliceerd in het oftalmologisch vakblad van de beroepsgroep.
Bazel genoot, zoals bekend, van zijn zeldzame oogafwijking die hem een volstrekt unieke visie op de wereld verschafte.
Hij liet zich regelmatig onderzoeken maar wenste geen behandeling, laat staan genezing van zijn bron van inspiratie.

Of de boedel inderdaad die van Bazels oogarts betrof, heb ik helaas niet kunnen verifiëren.
Mijn staf is daar nog mee bezig.
Wel is inmiddels vast komen te staan dat meerdere oftalmologen het werk van Bazel hebben verzameld.
Er valt dus nog meer ‘nieuw’ werk te verwachten, hetgeen sensationeel genoemd mag worden omdat een half jaar geleden nog niemand van de man gehoord had.
Zo zorgvuldig was de man vergeten, uitgevaagd door de tijdgeest.

Het zou kunnen dat dit werk door Gregor Bazel is gemaakt op verzoek van zijn oogarts, naar voorbeeld van een foto van zijn eigen iris.
De gelijkende foto is in zwart-wit afgedrukt.
Bazel zou de kleuren kunnen hebben ingevuld met zijn bekende Wasco-coloriet.
Mogelijk heeft hij dit werk op verzoek van de oogarts gemaakt om hem inzicht te verschaffen in het kleurenpalet van deze unieke oogziekte.
Het feit dat dit werk op fotopapier is gemaakt, zou de voorgaande speculatie kunnen onderbouwen.

Het werk Iris is mijns inziens uiterst representatief voor het Introspectivisme, waarvan Bazel zo’n hartstochtelijk pleitbezorger was.
Mocht dit werk alsnog het certificaat ‘authentiek’ krijgen toebedeeld, dan vertegenwoordigt het wel een sleutelpositie, in die zin dat de oogziekte en de kunstenaar in het werk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.