Jakoetsk


Vraag mij niet hoe ik bij Otokja verzeild raakte, voor welke kwaal.
Wel weet ik vaag hoe wanhopig ik geweest moet zijn, anders onderneem je zo’n barre bizarre reis niet. Ik kwam meeliftend op een bevoorradingstruck van het voormalig Sovjetleger aan in Jakoetsk. De dronken chauffeur wist precies waar ik moest zijn. Op een verlaten spoor ergens voorbij de stad.
‘Daar!’, wees hij met zijn fles naar een roestige spoorloods…’Otokja!’.
Hij wilde mij kennelijk niet bij de sjamaan afzetten, ik moest maar lopend verder.
In de loods trof ik een kleine man met een leren vliegeniershelm op volgeprikt met zwarte veertjes. Hij roerde geconcentreerd in een zwartgeblakerd pannetje boven een open houtvuurtje. Soms zette hij het neer om de walm te fotograferen. Otokja bleef onverstoorbaar, ook toen een vrouw mij aansprak met een Amerikaanse tongval.
Aairin bleek de tolk van Otokja, die zelf geen woord buiten de deur sprak.
De sjamaan grijnsde terwijl zijn vrouw uit Kentucky mij aan hem voorstelde.
‘He already knew that you came, he saw you coming in the smoke!’.
‘We’ll have to wait for Benjakir…!’
‘Who is he or she?’
‘He is the healing woolf, Otokja’s assistent or was it the other way round?’, grapte ze.
Ze gaf mij een groezelige mok thee en vertelde hoe Otokja ooit stationschef was geweest in een uithoek van het Sovjetrijk waar nauwelijks nog een trein reed.
Uit die laatste trein die hij zag binnenlopen stapte een wolf uit de restauratiewagon het perron op. De rest van de reizigers hadden zich in de achterste wagons verschanst uit doodsangst. Otokja stond al klaar met zijn geweer….maar er gebeurde iets magisch, ze keken elkaar aan glimlachten en waren vanaf dat moment onafscheidelijk, door de wolf ontpopte Otokja zich tot sjamaan.
De wolf werd door Otokja Benjakir gedoopt, het wilde dier luisterde aandachtig naar die naam. Nachten brachten ze samen door, elkaar roerloos aankijkend, na verloop van tijd begonnen ze te schudden van het lachen, geluidloos en tot tranen toe. Als vanzelf kwamen er mensen op bezoek op zoek naar genezing, van wat dan ook…alleen bij zware gevallen verdween de wolf. Men zegt dat Benjakir in de permafrost mammoetvlees opgroef en at, vlees dat eeuwig vers bleef sinds de ijstijd. Er waren inderdaad prehistorische vondsten gedaan in de vlakten van Jakoetsk.

‘You can have your treatment now if you want!’ , zei Aairin terwijl ze mij wenkte in de richting van een vale canvas tent midden in de loods.
‘Shall I first explain where I’m suffering from?’, vroeg ik enigszins huiverig.
‘No no, not necessary…it’s all very direct…no more talking needed!’
Het rook penetrant in de tent…een enorme wolf zat in een hoek…Benjakir.
Otokja zat in een andere hoek in zijn pannetje te staren en maakte een gonzend geluid.
‘Just look into the eyes of Benjakir’, zei Aairin, ‘see what happens’.
Ik verstijfde eerst helemaal van de ijzingwekkende blauwgrijze blik van die wolvenkop, koud zweet in mijn handen…
Benjakir keek onverstoorbaar strak…dwars door mij heen naar alle achterliggende werelden. Het leek eindeloos te duren tot het schudden geleidelijk begon…ik schudde
willoos mee terwijl de bek van Benjakir beminnelijk begon te glimlachen…het schudden verhevigde zich tot we tot tranen toe begonnen te lachen…evenwel zonder geluid te maken. Otokja gonsde rustig door.
Ik moet in een diepe slaap zijn verzonken, toen ik ontwaakte waren Benjakir en Otokja verdwenen. Ik had nog dagen spierpijn van het lachen.
Aairin had nog gevraagd naar de aandoening of ziekte waarvoor ik was gekomen.
Ik begon opnieuw te lachen, omdat ik mij met de beste wil van de wereld mijn kwaal niet kon herinneren. Verdwenen als permafrostijs in het pannetje van Otokja.

2 thoughts on “Jakoetsk

  1. Wat een juweeltje uit de Russische bibliotheek der Couhorner angle. Een uniek winters sprookje over de blauwgrijze blik van Benjakir op Openbaar Geheim. Je ziet het helemaal voor je. Lachen als het ultieme medicijn uit de Oeral. Dat zouden meer mensen moeten weten.

    • Het is een onvergetelijke ervaring, soms meen ik nog die geur in de tent te ruiken. Achteraf vraag mij ook nog steeds af of die naam Benjakir op een of andere wijze verband houdt met Benja Kirk…een legendarische figuur uit het werk van Isaak Babel??

Laat een antwoord achter aan Philipp Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *