een bord voor de kop
je kop als een uitsparing
dat spaart materiaal uit
en maakt bestaan zo licht
zie zijn gave lege huid
zijn doorzichtige gezicht
voorheen had hij een paphoofd
van melk gekookte havermout
zijn denken was gemalen graan
voor de smaak, een snufje zout
eet je bordje leeg, luidde het bevel
het bestaan gehoorzaamde en at
die warme brei uit de hersenpan
je proeft hier letterlijk de gedachten
die zich verbeelden mens te zijn
en die het menszijn verbeelden
wat is lezen anders dan het proeven
van gedachten, die verteerd worden
in de maag van de verbeelding ?
Wat blijft er na elk heerlijk maal?

Een lege maag en een tong van herinnering,
de smaak van alles en niets.