Lek

Waarom zie je mij vaak lopen
onder deze lekke paraplu,
ook al schijnt de maan zo vol.

Het is om te beschermen
tegen die dagelijkse plensbui
van loze, overtollige woorden.

Zo ontstaat een woorddroge oase.

“Maar dat lek dan…waarom maak je dat niet?”
zo vraagt men zich mij wel eens af.

Het lek vertelt doodleuk: “Welnee, juist door
dat kleine gat lekte dit gedicht naar binnen,
als onzichtbare inkt die mijn handschrift stuurt”

Wie wil zo’n gat nu dichten?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *