Luister, zei de man die op een vrouw leek; je mag hier wonen, eten, slapen, maar je krijgt geen huis…je lichaam heb je immers ook maar te leen,
het is niet van jou…zorg er dus goed voor…en maak je nooit zorgen…

Maar waar moet ik mij melden?

Luister…je mag je hier nooit ergens melden…
Je mag en kunt jezelf nooit identificeren…nooit legitimeren…
gooi al je papieren, als je die nog hebt, zorgvuldig weg,
daar heb je hier niets aan…!

Maar!

Stil maar…neem dit nu van mij aan…zo gaat het hier nu eenmaal…
we hebben hier geen tijd voor het waarom…

Waa…!

Luister…geloof niets van wat je verteld wordt…ook niet van wat ik je vertel…vertrouw op je onderscheidingsvermogen, je weet het…met al je zintuigen en het onzintuiglijke weet je wat zin is en wat onzin is…

Waar zijn we nu?

Luister…we zijn nu hier, op de enige plek in het hele universum…waar we elkaar kunnen ontmoeten.

Heeft deze plaats dan geen naam?

Luister, voor ons niet…maar zij die zich buitenstaanders wanen noemen dit Wiemandsland.

Dan bent u dus een ‘Wiemand’…?

Luister, Luister…luister…luister.