Na een lange binnenlandse vlucht onder water kwam ik eindelijk bij de uitgang.
Het licht van de ondergaande zon verblindde mijn ogen zo dat er een groen nabeeld gloeide in mijn oogbol.
Geleidelijk raakten mijn ogen gewend aan die roze zon,
ze zagen een vleeskleurig landschap vol welvingen.
Het was benauwd geweest onderweg in de nauwe gang.
Mijn binnenwereld snakte naar frisse lucht.
Gelukkig had ik geen kleren aan. Het roze landschap omringde mij.
Bomen van vlees raakten mij aan, tilde mij op.
Planeten met gezichten zweefden langs en maakten vreemde geluidjes. Een nieuwe zon ontstak zich middenin de binnenwereld, die onzichtbare zon die sindsdien alles heeft zien gebeuren.