Nasmaak

Op de binnenplaats van ‘ons’ winkelcentrum voetbalden wij in de late zomeravonduren.
Een perfecte ommuurde plek. De bevoorrradingsdeuren dienden als doel, ieder een deur. Aan de zijlijn van ons stenen veld zat het verplichte Chinese Aziatische restaurant, met grote afvalcontainers. Het stonk er altijd naar voedselresten. De Chinese kat zat vaak met tevreden oogspleetjes in de deuropening, er liepen ratten.
Na een blikseminspectie van de voedsel-en-warendienst werd het restaurant plotseling gesloten. De containers zouden vol met blikjes hebben gezeten, blikjes kattenvoer,
balletjes in saus. Zoveel blikjes kon die ene kat nooit op. Hij moest dus geholpen zijn door de bezoekers van het restaurant aan de voorkant, handlangers…medeplichtigen. Hoe het restaurant heette weet ik niet meer, wel dat het volgende Chinese restaurant in de volksmond ‘Mi Hauw’ werd genoemd. De volksmond geeft altijd een vreemde nasmaak. Het restaurant veranderde, maar de kat bleef dezelfde, volmaakt tevreden.

One thought on “Nasmaak

  1. Hè jakkes!
    Ik ben blij dat ik de Chinees heb verruild voor de Japanner.
    Daar weet je tenminste zéker dat je kattenvoer krijgt.
    Zalm, tonijn, surimi…
    Heerlijk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *