Noodvet baggeren

vt_noodvetbaggerenEen lichaam is een voorraadschuur voor de zeven magere jaren.
De school met de bijbel werpt vruchten af.
Vetrolletjes komen van pas bij hongersnood.
Berichten over crisis doen een angstig mens meer eten, nu kan het nog.
Afvallen is in feite vrijwillige crisisbeleving, je gaat weer honger voelen.
Je eet je eigen vlees op, spiermassa wordt minder als je niet traint.
Als je geen honger wilt lijden, kun je het noodvet ook weg laten zuigen.

In Rotterdam noemen ze dat ‘noodvet baggeren’.
Rauwe lyriek uit de haven.
C. Vaandrager dichtte ooit: “De kroketten in het restaurant zijn wat aan de kleine kant.”
Twee porties dan maar, ober!
Vet moet rollen.

Wat zouden ze met dat vet doen na de liposuctie?
Vullen ze daar lippen mee op?
Het klinkt onsmakelijk en dat is het ook.
In straattaal heet alles wat steengoed is vet.

Ik zag ooit een mooi bedoeïnenbruidje, een aanvankelijk slank woestijnmeisje, dat door haar ouders binnen zes maanden moddervet werd gekweekt met volvette geitenmelk.
Haar huid stond helemaal bol en strak, vlak voor het huwelijk, ze glom van het vet.
Een teken van welvaart en rijkdom.
Trots keek de familie naar hun pronkstuk.
De bruidegom hoefde natuurlijk niets te doen, behalve een paar kamelen inbrengen.
Uiteraard wel exemplaren met enorme vetbulten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *