Of ik niet even ‘weet ik veel’ kon downloaden om ‘je weet wel’ te upgraden.
Nou, nu even niet, zei ik, het hele systeem is gecrashed dus leef ik voorlopig offline.
Stuur maar een briefkaartje met een leuke tekst of zo, voor die nieuwe pitch van je crowdfund heb ik trouwens geen tijd over, offline leven vreet gewoon ‘quality-time’,
dat gaat allemaal zo lekker slow, een handjevol bits per second. Ik ben weer fuga’s gaan spelen, klinkt misschien elitair maar dat is het ook, zo langzamerhand een vies woord geworden, ik begin steeds vaker van die vieze oude woorden te gebruiken zo ongemerkt, ze kijken je aan alsof ze een fossiel aanschouwen met hun oordoppen in. Van die leeswoede ben ik ook aardig genezen, al die te corpulente romans die het leven proberen te vervangen, ‘levensvervangende operaties’ noemt Wildesheim dat, ik lees wekelijks één korte tekst langdurig en steeds overnieuw, je weet niet wat je meemaakt. Zeg, als ik je niet meer zie, je weet me te vinden op dat onderduikadres onder die andere naam in een vorig leven, succes verder met downloaden, koop anders wat geheugen bij. ‘Wandel zonder voorkennis’ het gedicht van Wildesheim kan ik je van harte aanbevelen.