Denkbeelden zijn denkbeeldig, dat is evident.
Toch lijken we er soms last van te hebben, hetgeen in wezen irreëel is.
Door fantasie lijkt de mug een olifant.
95 procent van de menselijke problemen komen voort uit denkbeelden die voor echt worden aangezien.
Denk maar eens aan identiteiten, godsbeelden, wereldbeelden, botsende zelfbeelden.
De mens is in aanleg een olifantast.

Het is alsof je last hebt van een denkbeeldige vlieg, die irritant bromt.
Constant cirkelt het insect in je bovenkamer rond.
Het denkbeeld zit je op de huid en veroorzaakt jeuk.
Hoe kom je ervan af?
Een denkbeeldige vlieg kun je niet reëel doodslaan.
Je kunt een denkbeeldige vlieg alleen denkbeeldig doodslaan met een denkbeeldige vliegenmepper.
Natuurlijk helpt dat niet.
Het is een toneelstukje in de bovenkamer, opgevoerd door louter denkbeeldige hoofdpersonen.
Je hebt slechts het irritante vliegdenkbeeld verruild voor een denkbeeldige vliegenmepper.
Er is steeds maar één denkbeeld dat ingeruild wordt tegen een ander.
Dat er meerdere denkbeelden tegelijk zouden bestaan, is op zichzelf gewoon weer een nieuw denkbeeld.
Hoe meer aandacht je aan een denkbeeld geeft, hoe echter het gaat lijken.

Het is genoeg deze illusie als illusoir te zien, zo ontneem je de macht aan het denkbeeld.
Onmiddellijk blijkt de onoverkomelijke olifant een mug van niks.
Richt je je aandacht op de ruimte waarin denkbeelden verschijnen en verdwijnen, dan kun je nooit meer last hebben van een denkbeeld.

Hoe groot is die ruimte in die bovenkamer eigenlijk?
Daar zijn nooit metingen naar gedaan.
Wel kunnen we vaststellen dat de muren van die kamer denkbeeldig zijn, evenals het dak.
Het dak kan er gerust af.