Omheindigheid

Woorden zijn paaltjes die dingen proberen te bepalen.
Twee paaltjes markeren een grenslijn, met het draad van een zin.

Met z’n vieren kunnen woorden al werken als  perk, voor strijd of bloemen.

Het hekwerk van taal perkt de dingen in tot begrippen.
Begrippen lijken houvast te geven, grip op de ’tienduizend dingen’

Het ‘hanteren’ van begrippen geeft de illusie van beheersing.

Maar taal heeft geen lichaam, men grijpt dus in lege lucht.
Van hanteren kan dus geen sprake zijn, luchtverplaatsing.

Definities zijn op z’n best open omheiningen,
open voor wat ze buitensluiten, als een membraan.
Er zijn geen harde grenzen tussen de dingen,
het is één groot grijs overgangsgebied.

De mooiste woorden zijn omheiningen die niets buiten sluiten, ze includeren alles, bijvoorbeeld: natuur, eeuwigheid of oneindigheid. Het mooie is dat deze woorden zichzelf overbodig maken en zich opheffen. Er is immers niets te vinden dat niet natuur is of eruit voort komt.

Omheindigheid

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *