Onbevoegd gerant

vt_onbevoegdgerantHet overkomt ons weleens, mijn vrouw en ik — niet vaak, dat moeten we eerlijk toegeven — dat we in een horecagelegenheid voorkomend en attent worden behandeld.
Een enkele keer worden we graag gezien en gehoord door een dienstdoend gerant.
We zijn welkom.
Na afloop zijn we zo dankbaar dat we geneigd zijn een extra fooi te geven.
Het is ons een raadsel waarom de horeca niet massaal wordt geboycot; kennelijk is de volksaard lichtelijk masochistisch.
Als we weer buiten zijn, verbazen we ons er dan ook over hoe zeldzaam nette behandeling is.
Is het niet vreemd om zoveel dankbaarheid te voelen voor iets wat vanzelfsprekend zou moeten zijn in het oberwezen?
Hier zit hem natuurlijk het probleem: de obermens krijgt geen opleiding meer, zoals vroeger.
In de meeste gevallen worden we bediend door ongeïnteresseerde, onopgevoede studenten die het van hoge fooien moet hebben.
(Des te vreemder dat ze zich zo onbeschoft gedragen.)

Vroeger, toen alles nog beter was dan voor die tijd, kreeg onze gerant een interne opleiding van de butler.
Het duurde zes maanden voor hij het zilveren bestek zelfs maar mocht aanraken en de tafel mocht dekken.
Hij kreeg spraaklessen en oefende de etiquette eerst op de butler, voor hij mijn ouders mocht bedienen en aanspreken.
Het was een mooi en eervol beroep.

En het mooiste was, dat zo’n gerant lang bij de familie in dienst bleef.
Er ontstond een hechte band.
Toen ik op kamers ging in Oxford, werd onze gerant dan ook bevorderd in rang: hij werd mijn ‘personal’ butler.
Tot voor kort is hij bij mij gebleven.
Echter, plotseling verdween hij zonder enige verklaring af te leggen en zonder bedankje voor de jarenlange opleiding.
We waren in shock.
Ik moest mijn studie afbreken.
Het schijnt dat hij ergens in een obscuur stadsdeel een donkerbruine kroeg drijft en arme studenten in de bediening uitmelkt.
De familie heeft nog geprobeerd hem juridisch onbevoegd te laten verklaren, maar helaas is gerant geen beschermd beroep meer.
Mijn vader zei laatst nog: “Ons soort mensen is een uitstervend ras… By the way, schenk me nog eens ’n double malt in, wil je!”
Dienstbaar bediende ik mijn oudeheer.

Oxford werd geen succes.
Ik volg nu de interne opleiding.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *