‘Alles van waarde is weerloos’
schreef lichtdichter Lucebert
met de stilste letters van de geest.
Een zin van het leven.

Sindsdien is deze regel
zo onverwoestbaar als het hemelruim.
Zo stuit je op wat poëzie vermag;
een onverwoestbaar taalpantser.

Het Al van waarde is onmeetbaar,
niet te wegen, niet te tellen.
Onberekenbaar is het nulpunt
waar elke waarde uit wordt geboren.

De nul zelf is van generlei waarde
en vandaar zo onbetaalbaar als ruimte zelf.
Talloze wezens beleefden de onschatbare waarde
van schijn en wezen en bleven daarna ruimer dan ruim…
zelfs bij verzuim.