Kunst kun je niet meten, waarde is onmeetbaar.
Is een kunstenaar die weet dat hij kunst produceert wel een kunstenaar? Zodra hij dat zou weten zou het een slim trucje zijn, het zou gegoochel zijn in plaats van getover.
Kunst zou een simpele formule zijn, een berekening.

De minimale eis die we aan kunst mogen stellen is dat ze tovert en/of betovert.
Ontgoocheling valt ook onder toverkunst, zonder ontgoocheling geen zuivere waarneming, Begoochelde waarneming kan alleen projecties opleveren.
Kunst gaat juist over het onberekenbare, het onbetaalbare,
het gaat juist over datgene dat nergens te koop is, het ongrijpbare.

Kunstenaars die voor de markt produceren, het maximale rendement is hun muze. Ze zijn gezwicht voor marketing en marktwerking, hun kunst is reklame. Marktkunstenaars herken je vaak aan machinale herhaling van hetzelfde trucje.
W.F.Hermans omschreef ooit de cynicus als iemand die overal de prijs maar nergens de waarde van kent.
De kunstmarkt wordt bestuurd door de God van het cynisme.

Kunstenaars weten niet wat ze maken, pas later wordt duidelijk of het iets is of niet. Maar wat het is?
Wat is een Mondriaan, een Rothko?
Soms komen we er nooit achter wat iets is, maar de waarde ervaren we direct.
Als de kunstenaar vooraf zou weten wat en waarom hij iets maakt dan zou hij er nooit aan beginnen.