Statistieken beschrijven een algemeen heden met algemeenheden.
Het punt is dat niemand leeft in een algemeen heden,
maar juist in dit specifieke, unieke heden.
Statistisch weten neemt het schijnzekere voor het zekere.
Niet specifieke feiten grijpen de macht van het getal om je in slaap te sussen.
De kansberekening dat het jou zal treffen mag dan één op ontelbaar zijn,
op het moment dat het lot je treft zul je nergens verhaal kunnen halen.

Waarom ik?, is evenredig aan; waarom ik niet?
Het is de rijkrekenhouding van: liever hij dan ik.
De angst voor het onzekere wordt verdoofd met cijfers.
Meten is niet willen weten hoe het bestaan doordrenkt is van het onberekenbare.
Onzekere, voorzichtige mensen worden onterecht gezien als gemankeerd…
Onzekerheid is ‘het nog onbepaalde’ dat een kans biedt iets nieuws te beleven.