Het afgebrande bos had het natuurlijk wel aan zichzelf te danken.
Had het bos niet zelf het lucifershoutje geleverd waarmee de brand was aangestoken?
Alleen het fosfor was onschuldig, wat kon fosfor eraan doen dat ze zo licht ontvlambaar was? Het was nu eenmaal haar natuur om bij de geringste wrijving te ontvlammen.

Binnenshuis strandde het huwelijk bijna op het feit dat hij de wc-rol met het velletje naar de muur ophing terwijl zij het velletje aan de buitenkant wilde laten hangen.
Het was allemaal begonnen toen zij hem verweet dat hij nooit een nieuwe rol ophing en de nieuwe rol in wc liet rondslingeren. Waar was zo’n rolhouder dan voor?
Hij nam het verwijt serieus en kwijtte zich voortaan van zijn taak. Met volle overtuiging deed hij het vervolgens consequent fout, in haar ogen. Het smeulende conflict vlamde regelmatig op tot vurige discussies. Het was toch evident, vond zij.
Er viel voor beide handelswijzen iets te zeggen, maar waarom zou je, vond hij, je kon het net zo goed andersom doen. Dat het er niet toe deed was de druppel voor haar…natuurlijk deed het er wel toe!
De daarop volgende jaren merkten ze stilzwijgend op dat hun gewoonte soms omsloeg naar de andere kant, hun rollen wisselden van principe.
Toen ze het er later weer eens over hadden wisten ze zelf niet meer zeker welke positie ze ooit hadden ingenomen.

Het afgebrande bos bleek zo vruchtbaar dat het na een paar jaar alweer overwoekerd was met jeugdige zaailingen. De paden van het bos waren zelfs niet meer terug te vinden. De verkoolde bodem, verzadigd van zaden. Verreweg de meeste oorzaken raken verkoold in de bosbrand van de geschiedenis.