Er is een nieuw universum ontdekt. Een vers universum zonder ruimte.
Wat meteen in het oog springt is dat ook de materie geheel afwezig is.
Dit nieuwe universum heeft dus geen afmeting van betekenis.
‘Stel je toch eens voor zeg…geen afmeting!’.
‘Het wordt evenmin beheerst door het verschijnsel tijd, daar is immers afstand voor nodig’. ‘Nou dan weet je wel hoe laat het is’ , verzucht kosmologisch onderzoeker Egon Rusp, ‘het is volkomen onlogisch…maar is er wel buitengewoon stil’, doceert de geleerde ,’er zit nergens lucht tussen…onkosmologisch stil…hoor dat?’

‘………………….!!’

‘Nee dus, zie je wel! , geen gelazer met een oerknal…trouwens, die oerknal is natuurlijk
een ridicuul concept, want er was toen helemaal geen lucht…dus hoe zou er ooit geluid zijn geweest? , de stilste knal ooit, oer zonder knal dus, maar dit terzijde’
‘Nog afgezien dat er geen oren waren’ , voeg ik vrijmoedig toe.
Rusp loenst instemmend.

Uiteraard zijn er sceptici die de moed hebben om aan hun eigen bestaan te twijfelen die stellen:
‘Of dit vers ontdekte universum echt nieuw is is overigens nog maar de vraag, het zou ook heel goed kunnen dat het altijd al nooit bestaan heeft’
Egon Rusp blijft echter onverwoestbaar opgetogen dankzij dit soort kritiek:
‘Dat zou voor mij genoeg reden zijn om daar te willen leven!’ ,is zijn reactie.

‘Hoe heet het?’ ,vraag ik aan Egon, ‘….het Ruspiversum?’
‘Nee nee, het mag geen naam hebben’.
Fantastische kerel die Rusp, zo’n grote geest en altijd zo bescheiden gebleven.

(Schilderij: Michael Sowa)