Er was eens, ooit…ergens in het land van de onwenselijke mogelijkheden een denkbeeldig biggetje van ‘echte’ siliconen. Het was geboren in het befaamde Siliconendal.
Data was een klein rozig varkentje.
Men vond biggetje Data schattig. Het at eerst nog mondjesmaat kleine bitjes met z’n gebitje. Maar onmerkbaar geleidelijk werd het biggetje groter en gulziger. Steeds een beetje meer, steeds een beetje groter. De snuit van Data wroette alles om en vrat ondergronds alles wat los en vast zat, nou ja… denkbeeldig dan.

Zoals bekend zijn varkens allesvreters…big Data was daar geen uitzondering op. Op zekere dag was Data was uitgebroken uit de omheining van het dal, maar de boer dacht simpelweg: Wat maakt het uit, gratis eten scheelt geld en hij mest zichzelf wel vet, op een dag vang ik hem en dan gaat hij naar de slacht. De boer dacht slapend rijk te worden.
Maar het liep net even anders. Big Data werd zo monsterachtig groot dat hij de oogst van de boer opvrat, de kippen en alle andere boerderijdieren. De boer wilde het verwilderde varken nu vangen en slachten, maar de kogels uit zijn dubbelloops jachtgeweer kwamen niet door de massieve vetlaag van Data heen. Ook de boer werd verslonden door het onverzadigbare denkbeeldige monster.
Data had geen rem op zijn groei, een genetische afwijking. Hij vrat de godganse wereld op, kruiwagens, snelwegen, lantaarnpalen, wolkenkrabbers, het hele heelal. Big Data liet een verschrikkelijke boer tegen het einde, tegenwoordig beter bekend onder de naam Big Bang. Het begin van een nieuw heelal.
Toegegeven, dit is wel een erg sterk verhaal. Geloof het of niet maar dit huidige heelal is wel het meest wonderlijke heelal van alle heelallen die ik tot nog toe heb bezocht, een onovertroffen exemplaar.