vannacht sliep je zo hemels,
de aarde was een hemelbedje,
de wolken je hoofdkussen.

Je lag heerlijk in zwijm tot
de daken en torenspitsen
in je rug begonnen te prikken,
hoogspanningskabels drukten
diepe striemen in je luie vel.

Slaapdronken werd je even wakker,
even angst om uit bed te vallen
toen je de matras-einder zag.

Je rolde je om op je andere zij.
Het was er ijzig koud en glad.
Door jou warmte smolt de poolkap.
Nu lag je voortaan rillend in het nat.

Ach, mens je kwam als dier uit zee
aan land gekropen, nu weer terug…
Je toekomst is plastic eten als een vis,
slapen met een geschubde natte rug?