voeten verbergen zich in schoenen
in blind vertrouwen lopen ze
het idee horizon achterna
zoiets onbetreedbaars

anderszijds ontroert het hoe
klontjes suiker in thee
verdwijnen door beroering
vormverlies smaakt zoet

en dan de stofjes
die samen dansen
in deze zonnestraal
ze verlenen licht
even een lichaam

kijk tot slot hoe de zaadjes
van deze aardbei zich openbaar
verschuilen in rode buitenkant
zo evident

hoe lees je dit stilleven
van fraai afgezaagde metaforen
taalzaagsel gelekt uit een hoofd?

wat is een leeg hoofd
anders dan een bedding
voor de taalwaterval?