Vluchtgegevens

‘Do you want a jellaba?’ vraag ik aan de roodharige magere Syrische jongen. ‘No no, please no jellaba……jeans please’ grijnst hij.
Zijn zwaargespierde vriend zoekt een schoon T-shirt en ondergoed in de stapels kleding. Ik stel een wit exemplaar voor.
‘No, black, black is better’
‘Ok, back to black’
Het Koerdische gezin dwaalt verweesd door de rommelig gesorteerde kledingopslag. Vader is verdwenen in zijn mobiele scherm, moeder spreekt bekommerd Koerdisch tegen mij en begrijp niet dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar.
Ze lijkt een pyjama te zoeken voor de nacht, maar niets wat ik toon is het gezochte. Haar kind huilt dwalend om haar.
‘Vluchten is in zeker zin nog een luxe, denk eens aan degene die niet kan vluchten’ zegt de vrijwillige vrijwilligersbegeleider.
Een verse groep vluchtelingen komt de ruimte binnen en willen niet eten, niet drinken maar hun mobieltjes opladen. We zitten hier samen opgesloten in een stenentijdperkcommunicatie als de technologie geen vertaling geeft in steenkolennederlands. Er lopen hier tolken rond die zeven talen spreken maar amper nederlands.
Normaal is hier opvang voor verslaafden, eveneens vluchtelingen, alleen vragen zij asiel aan in niemandsland. ‘Kan er iemand even naar de nachtwinkel om babyvoeding te kopen’ , voor de vluchteling van twee weken oud, op de vlucht geboren. De roodharige jongen gebaart of ik rook.
‘No, sorry, I don’t smoke, but I drink’
‘Also good!’ zucht hij met een hemelse blik.
Hij smacht naar ‘a lot of wodka’
We drinken water uit plastic flesjes, doen alsof het wodka is.

Onze vuilnisbelten zijn een luxe voor wie nog nooit iets heeft gehad.

One thought on “Vluchtgegevens

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *