Een levensweg bestaat uit één onafgebroken lijn.
Je leeft je eigen weg, in het wilde weg.
De belevingswereld valt samen met een wonderbaarlijke verkenning.
Om te reflecteren keer je soms terug op je schreden en volg je je spoor terug.

De terugweg is ook weer vers en nieuw, alleen nu reflecteren ervaringen in de plekken die je herkent van de heenweg.
Het maakt patronen zichtbaar dankzij het geheugen dat altijd in het heden reflecteert.
Dit principe geeft spontaan vorm aan je leven, ongewild en zonder doel.
Vormleving.
Weer op het uitgangspunt aangekomen neem je nu eens een andere afslag, zonder het voorgaande pad te doorkruisen.
Je kiest de ruimte en zoekt tegelijk de vormgevende beperking.

Ieder punt is een ‘point of no return’, elke stap is eenmalig.
Ronddwalen is de route.
De weg gaat maar door en leidt moeiteloos naar het eerste vertrekpunt.
Een cirkel mag dan rond zijn, elk willekeurig levenspad is dat ook.

Nooit zie je het totale pad dat je bent gegaan, de integrale vorm van je levenswandel.
Ieders leven is een ‘Gesammtkunstwerk’.
Je kunt het zo gek niet bedenken of het is verwerkt in het levenskunstwerk.
Alle eer aan de anonieme kunstenaar, de oorspronkelijke natuur.
Levenskunst is monnikenwerk.