Rendiergewei


In Lapland noemen ze de eerstgevallen sneeuw ‘witte schaduw’, tenminste dat dacht ik te begrijpen van de besneeuwde Lap, mijn Laps is niet al te best.
Mogelijk verstond ik hem niet goed?
De grap zit hem in het begrip ‘eerstgevallen’ sneeuw.
Het sneeuwt daar vrijwel permanent, witte schaduw dus in overvloed.
Lappen zijn poëtisch, het ‘licht’ dat de witte schaduw geeft noemen ze Kaamos, een mysterieus blauw paarsachtig licht dat het hele Laplandschap betovert.

Witte schaduw verschuilt zich niet zoals gewone schaduw achter het object, maar gaat er liever bovenop liggen. Waar donkere schaduw nogal schuw en verlegen gedrag vertoont daar laat witte schaduw zich vrijmoedig en openlijk bewonderen.
Je kunt niet anders dan de betovering van witte schaduw ondergaan.

Wij vonden de verdwaalde Lap zonder rendier in de sneeuwjacht.
Hij reed op een te kleine gele huurfiets in Amsterdam Noord.
Door de plotselinge sneeuw was hij gedesoriënteerd, de weg was niet meer te zien.
‘De weg is weg’, zei hij fonetisch voorlezend uit het te kleine taalgidsje. We hielpen hem weer op weg. Nu is hij ook weg. Opgelost in de sneeuw.

De volgende dag betwijfel ik of mijn witte droom wel een echte Lap bevatte.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *