Wrange vruchten

Ja, zegt de man achter de toonbank van het lege fourniturenwinkeltje.
De mensen hebben het maar druk.
O, Ondanks of dankzij? vraag ik.
(deze vraag stel ik meestal als ik het onderwerp nog niet weet)
Dankzij de computer natuurlijk, zegt de man stellig.

O, maar die zou ons toch juist meer vrije tijd geven?
Meneer, zegt de man vermoeid,
terwijl hij traag zijn grijze kuif over zijn wenkbrauwen trekt,
Alsof daarmee z’n gedachten pas op gang komen.
Ik heb een bootje, ligt in een jachthaven,
(Ik kijk onderwijl naar zijn te kleine blauwe overall.)

De jachten liggen doelloos rond te dobberen aan hun luxe steigers,
die lui zijn er nooit, te druk en als ze er zijn, staan de luxeauto’s dubbelgeparkeerd,
duurder dan het jacht, zeker een ton per stuk
en varen ho maar, drijvende caravans zijn het.

Heeft u het niet druk? vraag ik.
Niet meer, 3 kinderen laten studeren, ja ze konden niet leren hoor,
ik heb zeven jaar met ze gestudeerd.
Een is nu econoom in Abu-Dabi.

Dan bent u nu dus ook econoom?
Ja, zo’n beetje wel, ik was ingenieur, veel gewerkt,
kost klauwen met geld kinderen, ze zijn nu dertig, huizen voor ze gekocht en verbouwd.
Het huis van mijn dochter, net mee klaar, daar heb ik zeker twee ton ingestopt,
net afgestudeerd, nu weet ze niet meer wat ze wil.
Deze winkel hebben we noodgedwongen overgenomen van m’n vader,
hij kon het niet meer bolwerken,
zo zijn wij erin gerold, hobby van mijn vrouw.
Weet u wel hoe laat we vanochtend op waren?
Geen idee, beken ik ruimhartig.
Om 5 uur meneer, dan zit mijn vrouw namen op klompjes te schilderen voor de webwinkel.
We gingen om half twee naar bed en dat is geen uitzondering, dat gaat de hele week zo door,
Maar ik zal u wat vertellen; we gaan nog wrange vruchten plukken van die digitale verslaving, die kinderen…
Hij kijkt me lang en veelbetekenend aan, ik probeer ook zo terug te kijken.
Wat dat het ?
Dat was het.
Stukkie touw, kachelzwart, theetuitje, krabbertje, zes reservemesjes.
Hoofdschuddend maakte hij de rekening op, rekent het drie keer na met een potloodstompje waar het gummetje van uitgedroogd is.

Zie elk mens, als een wandelende roman, in dit geval een luisterboek.

One thought on “Wrange vruchten

  1. De interbellum generatie tussen analoog en digitaal. Zo herkenbaar. Zo voor te stellen. Onvoorstelbare rijkdom in materiële zin en ‘geestelijke’ leegte in de waanzinnig maalstroom zonder besef, rust en direct contact. Wederom een prachtige schets van de dag van vandaag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *