Writer’s block

Ik kreeg al weken geen letter meer op papier.
Was mijn inktzwarte jeugd — goudmijntje van de schrijver — opgedroogd?
Met de laatste inkt had ik mijzelf getekend.
Getekend door het leven en uitgegumd.
Zo luidde de titel van mijn nieuwe roman.

Praat nooit met wie dan ook over het boek dat je aan het schrijven bent.
Met jezelf moet je al helemaal geen woord wisselen.
Onwetendheid voorwenden en het evidente ontdekken.
De titel komt op het laatst, wanneer het boek af is.
Dan krijg je pas een vermoeden waar het verhaal om draait.

Nu wist ik het al bij voorbaat, in één zinnetje samengevat.
Dom, ik had beter moeten weten.
Een schrijver speelt stommetje met zichzelf.
Vertellen dat je een writer’s block hebt, is zonodig nog dommer.
Dat is de muzen verzoeken.
Men gaat je meewarig benaderen en ongevraagde adviezen verstrekken.
Als voormalig schrijver word je hoffelijk gemeden door collega’s.
Alsof je een besmettelijke ziekte draagt: mentale inktvraat.
Ze zijn als de dood.
Als de dood om het leven ongeschreven te leven.

Ik ga maar een eindje vliegen door de lege pagina van de hemel.
Uitgummen is overbodig, mijn vlucht laat geen sporen na.

writers_block

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *