Z.T. nr 9


(Gebruiksaanwijzing: Kijk naar Zonder Titel nr9 met een schuine blik!)

Rolf Webersang, 1988, wilde het liefst kaderloos werk maken, zoals zovele kunstenaars.
‘Elk kader gaat in tegen de essentie van abstractie, het begrenst de ruimte’
aldus de fotograficus van de Uflot-gruppe Wuppertal.
Ik vroeg Rolf hoe hij erbij kwam om zijn werken scheef op de muur te plaatsen.
Hij legde het mij uit met een lichtelijk geagiteerde vorm van geduld.
“Zelfs een abstract vormloos kader blijft een kader.”
Daar kwam hij achter na het maken van een serie lukraak gevormde omlijstingen waarop de abstracte figuratie doorliep.
Het dreef Rolf bijna tot waanzin, hij fulmineerde tegen dictatuur van de horizon.
“Alles wordt maar domweg haaks op de horizon geplaatst!”
“Oppervlakkige beschouwers zien moderne architectuur als abstractie, het is natuurlijk niets anders dan rigide kaderingsdrift loodrecht op die horizon, en altijd maar waterpas, het is het feest van de dode lijnen”

Beroemd is zijn werk “Outside the Frame” uit 2012, het toont een ruimte waarvan alle muren, vloer en plafond samen één omvattend en hermetisch abstract werk vormen, een totaalervaring.
Je staat werkelijk middenin het schilderij, de deur is niet meer te zien, er is alleen één klassieke lijst op een muur die een stukje witte muur omkadert.
Voor het eerst in de kunsthistorie wist een kunstwerk aan haar lijst te ontsnappen.
Toch was Rolf achteraf teleurgesteld dat hij de lege lijst niet schuin op de muur had geplaatst.
In de pers ging het alleen maar om die lege lijst met dat stukje monochrome muur.
De lijst werd geveild en de kamer met wit overgekalkt.
Vanaf dat moment wist hij dat zijn werk ongekaderd en scheef moest hangen in de eeuwig witte, haakse expositieruimtes.

“Die witte kunstruimtes doen mij denken aan een steriel ziekenhuis, alsof de kunst een zieke patiënt is die daar behandeld wordt door de zachte heelmeesters van de kunstkritiek”
“De enige ziekte het kader zelf, kunst breekt door alle mentale kaders heen, ook of juist door de kaders van de kunsttheorie”

Na het gesprek was Rolf uitgeput van het fulmineren.
Ook ergernis kan een kader vormen, het is een hele kunst om je niet te ergeren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *