Waarom schrijven als niemand het zou lezen?
Je schrijft omdat het niet moet, voor niemand,
je schrijft datgene waar niemand op zitten wachten.

(wat men niet wil lezen, dat wil je niet weten)

Schrijven heeft geen nut, geen zin, geen doel.
Niet in de zin van nutteloos, zinloos of doelloos,
maar in de zin van vrij van nut, vrij van zin, vrij van doel.

Schrijven moet niet, wat niet moet is een roeping.
Het onnodige, overbodige roept om beschreven te worden.
Het opmerkzame geeft daar gehoor aan en woorden.

Stel je voor dat je zou schrijven wat ‘men’ wil lezen.
Je zou de bekende weg plat treden,
de groef van de mechanische gewoonte nog dieper maken.

Dit openbaar geheim viert het zomaar zijnde dat zich
overal in openbaart, nergens is het niet.
Wat er allemaal niet is, dat wil je niet weten.