Het komt niet uit de verf
en ook niet uit de kwast,
van waar komt Het?

Uit het papier dan?
Het lege papier vraagt erom
leeg te blijven, echter…

Het kan zich niet laten,
Het stroomt als vanzelf,
strandend als schuimkop.

Lege kusten verdragen alles,
wat er ook lukraak aanspoelt.
Het vindt blind haar juiste plek.

Onbedoeld de bedoeling.
Betekenisvrij de betekenis.
Het heeft er zin in.

Er lag een blanco envelop in je brievenbus.Ongefrankeerd, zonder afzender.
Ook het adres ontbrak. Hoe had de postbode jouw adres kunnen vinden?
In eerste instantie wekte het bevreemding en verwondering, maar al gauw wees alles er op dat het post van G was. Niet dat G als initiaal op de envelop stond, want G had van nature geen naam. G was altijd maar een onbeholpen aanduiding geweest. Ook het feit dat er geen postzegel op zat wees op G, omdat die al evenmin in het bezit was van een gezicht. Deze absentie van eigenschappen maakte dat het zonneklaar was dat de envelop van G kwam. Zo mooi onbevlekt had je nog nooit een envelop ontvangen.
Maagdelijk wit, niet eens ingevouwen, hij stond open. Voorzichtig keek je erin….
en ja hoor…geen enkele inhoud. Geen nieuws van G. In wezen vanzelfsprekend , want hoe zou ‘het oudste ooit’ nieuws kunnen zijn? Onmiskenbaar droeg alles de signatuur van G. Eerst dacht je nog even: waarom stuurt G dit speciaal aan mij? De envelop was echter niet persoonlijk bedoeld. Achteraf bleek dat iedereen, niemand uitgezonderd deze envelop had ontvangen. Hoe moest je deze post in hemelsnaam beantwoorden? En wie?

Ooit maakte men van muggen olifanten. Toen kreeg je opeens de befaamde ‘Olifant in de kamer’ ,die met negeren werd vereerd. Nu klotst het inmiddels tegen de plinten. De olifant is leeggelopen. De lege fant drijft in zijn eigen olie. Zo vergaat het metaforen nu eenmaal, ze vergaan als verwelkende schepen en bloemen. Maar altijd blijft het ‘Vijf voor twaalf’, net zo lang tot de laatste metaforenmaker is uitgestorven. ‘Om het even wat dan ook’ valt dan met niets meer te vergelijken, dan is het wat het is: Ein Offenbares Geheimnis. In dunne lucht gebeiteld.

Leven als exotische dans,

sommigen leggen de lat liefst zo laag
dat het moeilijk is om eronderdoor te dansen,

anderen leggen de lat liever zo hoog
dat het moeilijk is om er over heen te springen,

een enkeling danst om het niet,
dan ligt de lat zo lekker laag dat men er makkelijk
over heen kan dansen,
of zo hoog dat iedereen er makkelijk onderdoor…

alleen niemand kan dansen zonder lat,
zonder wat dan ook,

als een golfje op volle zee danst naar de horizon

Stalen scheepswanden schampen
gestaag de oude vertrouwde kade,
als roestige huiden met jeuk.

Zo begroeten grote vissen elkaar
met teder schurende schubben.

In thuishavens ligt alles opgetast
wat overzees zoal te vinden was.

Magazijnen vol exotische zaken
die niemand kon thuisbrengen,
collecties van onbegrepen wonderen.

Niemand werd hier dus thuisgebracht
als een alom afwezige conservator.
Een eigenaardig soort eigenaarschap.

Het mensje van Vermeer

Wie weet wie ze is?
Wie ze was?
Waar ze aan dacht
in dit hemels ogenblik?

het feest er te zijn?
de meester te zien
zijn tover van licht?
het wezen van schijn?

Het blijft gegis
wissewasjes van de geest
ze is een en al aandacht
haar hemelse open blik
verstild als maneschijn
door niets beheerst

haar oogjes luisteren
als donkere kamers
naar de luister van licht
liefde in dit eerste zicht
bestaat er iets heelzamers
dan dit immer eerste?

Een boompje opzetten met iemand kan al bijzonder informatief zijn.
Maar in je eentje als eikel een heel kringgesprek organiseren dat
al een eeuw voortduurt is buitengewoon. Gewoon buiten.
Bomende bomen…je hoort ze binnensmonds stronkerig, ondergronds
mompelen.

De hemelse methode is
het achterwege laten
van welke methode dan ook

dit is de minst beproefde methode
op aarde, daarom heet ze hemels

ze vergt een houding die het kenmerk draagt
je van welke houding dan ook te onthouden

weet je geen houding te geven
in het stille besef: er is geen hoe

weet nooit meer wat je moet doen
het dient zich zo aan, er is alleen zo

De dokter is ziek
hij heelt niet meer
maar hij meet

is je been te lang
zaagt hij een stukje af

is je nek te kort dan
zaagt hij er een stukje aan

zo maakt hij je beter
met zijn centimeter

bij pijn schiet hij je met
zijn verdovingsgeweer
ach dat voelt zo fijn

of hij gooit een pil
als je A zegt in je keel
voor je eigen bestwil

de bijsluiter krijg je
er gratis bij, met veel
rare bijwerkingen

erger dan de kwaal
is het beste middel
een klantenbinder

handel in hinder