Komt een psychiater bij de patiënt,
vraagt de patiënt empathisch:

-Wat scheelt er aan, dokter Welmoed, u ziet weer zo bleek…

-Wel, zegt de zenuwarts: Ik lijd aan de psychiatrische aandoening DSM-1 tot en met 6, chronisch…

-Ach, zegt de patiënt, is het een geestelijke beperking?

-Ja nogal…een zeer uitgebreide…en beperkend ja, ik zie mensen als biologische automaten die op stofjes reageren.

-Is het een aangeboren afwijking, als ik vragen mag? …of beter gezegd: is het Nurture of Nature?

-Domweg aangeleerd gedrag als u het mij vraagt, zegt de psych.

-Een neurotische verslaving wellicht?

-Ja, dat kun je gerust zeggen, ik kan geen dag meer zonder, die DSM-gids is een bijbel voor mij.

-Bestaan daar dan geen pillen voor?

-Jawel, placebo-tabletten, maar die lust ik dus niet, er zit geen smaak aan… en bovendien ben ik bang dat ze werken.

-Is DSM-1 tot en met 6 dan soms een neurotische angststoornis met ziekte winst?

-Ja, nu het zo vraagt, Ik ben bang van wel ja… en ik vrees dat het niet soms is, maar altijd.

-Nou dokter, dank u wel weer, mijn behandeltijd is al weer om, tot de volgende week dan maar weer, en sterkte ermee!

-U bent mijn beste patiënt, ik voel mij altijd een stuk beter als u geweest bent. Helaas loopt uw module trauma-sessies ten einde. Daar moeten dus iets anders op vinden.

Schilderij: Gunnar Fjöldhagen, Stilleven met Antidepressiva.