Onderstaand schilderij (gemengde technieken) is een echte vervalsing…
Het oorspronkelijk schilderij is bij een brand verwoest.
Vergelijking met het origineel is dus niet meer mogelijk.
Hoe weet men nu of deze vervalsing niet het echte schilderij is?
Het enige bewijs is het feit dat het bestaat.
De kunstenaar heeft verklaard maar één schilderij met dit onderwerp te hebben geschilderd.
Het heeft geen onderwerp, daardoor is de gelijkenis treffend.
Dit is het enige werk van zijn hand dat abstract is, juist daarom is het zo uniek en waardevol binnen zijn oeuvre.
Het werk heeft dus:
> geen maker, het is niet gesigneerd.
> geen certificaat van echtheid, het is dus vals.
> geen onderwerp, geen naam.
> geen cataloguswaarde.
Waar kijken we hier dan eigenlijk naar?
Ik vind het — geen ironie — een prachtig schilderij.
Het heeft een mooie, levendige huid.
Het onderwerploze spreekt mij erg aan: ik kan er van alles in zien.
Het ontbreken van een handtekening laat mij binnen in de directe ‘kunst’-beleving.
De waarde doe er voor mij niet toe.
Kijken is gratis.
Het werk is door al deze dingen congruent met zichzelf, puur.
Het origineel zou nog beter geweest kunnen zijn.
Maar zou deze ‘vervalsing’ niet ook beter kunnen zijn dan het origineel?
Het is de beste versie die we hebben.
Wie durft alleen te staan in zijn waarneming, ongeacht het oordeel van anderen?
Al vindt de hele wereld dit werk drie keer niks en van generlei waarde.
In dit geval is het nog vrij makkelijk om het werk mooi te vinden, want er staat niets op het spel.
Maar wat als er wel iets op het spel staat?
Wat als alles op het spel staat?
Nu nog even over de belangrijkste bijzaak: is het kunst?
Welnee, het is echt.