Er is vannacht een nieuw vleugeldier,
familie der muzifanten geboren in de zijvleugel
van de Conservatorium-kliniek
waar men oude wijsjes conserveert,
als potjes met vette augurken op tafelzuur gezet.
Het betreft hier ‘n eksperimentele kruising
tussen ‘n Klavierleeuw en ‘n Olifantast
een finale poging om totale extinctie
van deze zeldzame toonsoort te voorkomen.
Het pasgeboren dier stond wel meteen,
maar wat onwennig op z’n olifantspoten,
z’n klep deed hij, of was het een zij ? ,voorlopig niet open.
Het muziekwezen maakt voorlopig een timide
en fijnbesnaarde indruk op het afwezige publiek
dat heeft mogen stemmen over de naam van de pasgeborene.
Het is ‘Babargaga’ geworden, de vleugel op olifantspoten…
ontleend aan een oud Russisch sprookje.
Zijn tanden zijn ivoren toetsen, wel acht op een rij,
voor een pootbreed toucher.
Toch twijfelt men nu al aan de toekomstmuziek want…
Babargaga heeft geen Fant.

Modern-achtige kunst…
zij bestaat uit concepten.
Het idee is belangrijker dan
werkelijke realisatie.

Verwerkelijking is slechts
een overbodige verdinging.

Het lijkt op een recept
zonder gerecht.

Kunst zonder lichaam…
‘n sprookje van een keizer
zonder kleren,
maar dan zelfs zonder keizer.

De ‘echte’ kunstkenner
is een hongerig beest
dat musea afgraast
op zoek naar
geestelijk voedsel.

Hij eet met mes en vork
conceptuele kunstsoep
uit een leeg bord
dit concept is een schurk

om te laten blijken dat
hij een goede smaak heeft
kreunt hij af en toe ‘hmm,
heel aparte soep en niet nat’

Nuwerwetse kuns is van die konsepte,
die idee is belangriker as die egte realisasie,

verwerkelijking is slegs een oorbodige ding,
dit lyk soos ‘n resep sonder maaltyd

kuns sonder liggaam,
sprokies van die keiser sonder klere
selfs sonder ‘n keiser

Die ware kunskenner is ‘n                                                                                                                      naakte hongerbees dat museums
afgraas om geestelike voer te soek

Hy eet met ‘n mes en vurk
kunssop van een leë bord
hierdie konsep is ‘n skurk

om aan te toon dat hy
een goede smaak het
kreun hy nou en dan
Hmm! Baie spesiale sop                                                                                                                          en glad nie nat nie

Moeder Natuur het ‘n plantliggaam
met groen blaarvingertjies
‘n godin die ons suurstof verskaf

Die mensagtige wesens dink
moeder is sonder gees soos ‘n dooie ding
sonder belewingswêreld

Egter sy versprei soos ‘n genie
haar geheime sintuie
oor haar hele groei-liggaam

Met klein blaarhandjies gryp sy
die sonligstrale vas om die wortels te voed
wat die swart aardnag besoek

wortelshaartjies suig die nat sap
van minerale soos limonade
om die groen-liggaam voort te plant

Die diepe organiese wens is te sterf
en bederf tot kompos om al die groen
broers en susters van kos te voorsien

Blaargroenkorreltjies lewe langsaam
niemand sien die blaarbewegings nie
die godin-asem beweeg ons almal

Ek sal miskien sekerlik ‘n eienaardig eksemplaar wees in die oë van die rasionele mensagtige diere as ek sè dat hier in my kop soms
‘n vlug hommels woon
en salig in die bo kamertjie gons…

Die hommeltjies met hulle gestreepte bontjassies vlieg af en aan
deur my oop oë en ore met idees, gedagtes, dinkprentjies, taalpraatjies.

Ek skryf om my deeglik te vergeet.
Vergetelheid is die pragtig pleklose
vrystaat vir mens en hommelbees
waar jy geluksaam niks nie weet nie.
Hommelgons genees jou gees, ek noem hom my inspirasiebees.

Maar die mal psigiater het gesè:
Jou ek is geheel en al mal,
jy is ‘n baie gek geval… maar
jy moenie bekommerd wees nie,
om jou eerlijk te vertel:

Elke ek is ‘n gek.

Nuland, die vis van water slaap op die bodem van die Sondermeer en sien in sy helder droom Wiemand, die voël van lug wat hemels rus op ‘n wolk.
So vrygewig is die wese van leegte wat geleenthede skep vir oop oogdrome. Intussen skuil die nag agter die stille klip. Die nag van lig is skugter of onthul hulself openbaar, afhangende wat benodig is.
Indien nodig pluk die nag van lig roekeloos versigtig die blom van geur sodat dit ‘n sug van verligting gee…
Die vis van water gaap vloeiende ontspanne in die wolkdroom. Sy los spoorloos op in die nat meer. Wiemand word wakker daar hoog op die droomwolk en kyk verbaas
na die enorm visagtige Meer van Sonder. So ‘n grote vis van water is waarlik ongekend selfs vir die voël van lug wie ook nie klein is nie. Dit alles speel in die vry bewussyn van sonder meer.

Wiemand, die voël van lug
praat graag met Nuland, de vis van water
aan die oewer van die Sondermeer

Hulle praat oor die blom van geur
en oor die klip van stilte wat so massief is
maar hulle verkies om saam te swyg
oor die nag van lig, sy het geen gesig nie

Nuland’s ronde vismond steek net bokant die watervlak uit.
altyd wanneer sy iets gesè het
sien Wiemand hoe die sirkels op die watervel uitbrei

Wiemand streel die rimpelings met sy lugvlerkies plat
as teken dat dit verstaan is…onbreekbaar so massief

Die geur van hul gesprek versprei oor die watervlak
toe Wiemand wegvlieg van die Sondermeer

Oral waar Nuland opgeduik het kon die vis van water
die blom van geur kristalhelder ruik

Wat oorgebly is die saamstilte oor die nag van lig
selfs sonder vis van water en sonder voël van lug
het dit permanent gebly om nooit nie te dwyn nie

Nag van lig het geen gesig nie
’n sagt glimlach blink binne

Zizo, hierdie skoon varkie is nou genoeg gewas, die varkie het er skoon genoeg van.

Wees gerus en laat jou verras door wat die lewe jou nog verder bied
en bowenal voel jy soos ‘n varkie
so vry in hierdie goddelike gore modderpoeltjie…

Varkies moetnie aan ‘n steriele bestaan dink nie…lewe sonder bakterie sal sterf en bederf.
Seep is die vyand van die vuilvark.

Seep stink vuil

Nuland, de Vis van water slaapt op de bodem van het Zondermeer en ziet in haar heldere droom Wiemand, de vogel van lucht, hemels rustend op een wolk…
Zo ruimhartig is het wezen van leegte dat gelegenheden schept voor deze open oogdromen.
Onderwijl gaat de nacht van licht schuil achter de steen van stilte. De lichtnacht is zowel schuchter als doortastend al naar gelang de stenen stilte dat vereist. Desnoods plukt nacht de bloem van geur als dat een zucht van verlichting geeft, maar in dit geval voldoet schuchter.
De vis van water gaapt in haar droom en lost spoorloos op in het Zondermeer. Wiemand, als vogel van lucht ontwaakt daar hoog op de wolk en ziet verwonderd neer op het enorme visachtige water. Zo’n grote vis van water is echt ongekend,
zelfs voor een vogel van lucht, die toch evenmin klein is te noemen.
Dit alles speelt zich in het zijn van benul.