Maand: juli 2021

door

Bijsluiter

Achteraf kun je zeggen:
zie je wel,
door dat medicijn
ben ik toen genezen
maar wie weet had je
zonder dat paardenmiddel
nooit last had gekregen
van alle bijgesloten bijwerkingen

Nu je heel bent
waarom zou je nog
verbanden leggen
rondom een been
dat nooit gebroken is?

Waarom het hoofd
omzwachtelen
als het de bedoeling is
dat wanen als vanen
vrijelijk wapperen
in de wind?

Wat is deze wereld anders
dan ‘n kaleidoscopische
bijwerking
van de meest vreemde ziekte
die gezondheid heet?

Is de mens geen
wandelende paddenstoel
met hallucinogenen?

Wee wie ons plukt en eet…

door

Plantenbedjes

Dit verhaal speelt in de tijd dat planten nog in bedjes sliepen en bergen zich ‘snachts in duistere kuilen verborgen. Tegen de avond werd elke plant zorgvuldig ontworteld en onder de witte lakens ingestopt, aldus lichtte onze hovenier ons in. Wisten wij veel? Zo kon hun immer tastende wortelstelsel eindelijk eens uitrusten van al dat gewroet in de aarde. Onze hovenier Beowulf kon goed zingen of eigenlijk was het andersom, we hadden hem in eerste instantie als zanger aangenomen omdat wij ons destijds geen radio konden veroorloven, die moest jammer genoeg nog worden uitgevonden.
Bij zijn auditie bleek echter dat hij groene vingers had. Wulf zag al zingend meteen dat onze kamerplanten er buiten gewoon verlept bij stonden. Bulf wist dat te wijten aan een chronisch slaaptekort. Bulfo wist overigens veel te wijten aan allerlei oorzaken die tot bepaalde gevolgen aanleiding gaven, maar daarover later als ik groot ben.
Mijn oude voorouders waren bizonder onder de indruk van Wulfo en raakten onder zijn invloed en aan de drank, liters bronwater dronken ze. Ze lieten, overtuigd door zijn sonore stem, bedjes komen, voor iedere plant één en voor tweelingplanten een wat breder ledikant.
Zo bracht onze huiskamerhovenier-zanger Wulfodebulfo elke nacht alle verlepte planten naar bed om uit te rusten en zong ze in een weldadige slaap. Wat kon die man in slaap zingen, we werden er zelf bijna niet meer wakker van. Na een week hebben we Beo de W. helaas moeten ontslaan. Alle planten waren helemaal uitgeslapen, uitgedroogd en enigszins dood ondanks die zorgzame groene vingers. Het is nu erg stil in huis en kaal zonder kamerplanten. Als afscheid hebben we van de plantresten een frisse salade gemaakt. Mijn vader bracht een dronk uit op de goede afloop: ‘Misschien hadden we toch beter een zangvogel of een tweedehands radio op de kop kunnen tikken, voortaan zullen we bergen planten’ ,sprak hij gedragen tijdens zijn herdenkingsrede. Beo de W. reageerde niet goed op zijn plotselinge ontslag. Hij weigerde op hoge toon te vertrekken. Nu slaapt hij tussen mijn oude voorouders in, als een plant.
In zijn slaap droomt hij dat hij wakker is en vertelt dan dit soort verhalen
in de donkere holte van de nacht, die een bergplaats is voor bergen.

door

Allmost nothing

We weten niet
wat donkere energie is,
maar de eenvoudigste interpretatie
is dat het de energie
van het vacuüm is.

In onze theorieën over materie begrijpen we het vacuüm het minst.
We hebben nog helemaal geen antwoord, het is een open probleem.

Het is grappig,
want wij zijn zo goed als vacuüm.
We worden gedomineerd door vacuümenergie.

Het is bijna niets…

Het is bijna niets
en domineert toch het heelal.

70 procent van de energie in het heelal heeft de ‘vorm’ van dit ‘ding’
en we weten niet wat het is,
we weten het gewoon niet.

De leegte is een filosofisch begrip.
Maar de leegte van het heelal
is niet leeg.

De leegte is vol.

[Dit onbedoelde gedicht is een letterlijk citaat uit de documentaire ‘Allmost nothing’ ,over quantumonderzoek in het CERN-laboratorium.
Dit ‘Objet Trouvé’ verhaalt over een niet-object.]

door

Smolt

Welke schatten aan ervaring liggen er
opgeslagen in oude ijsbergen…
duizenden jaren bevroren geheugen,
eonen neerslag van betekenis.
Wijs ijs drijft als koude grijsaard rond.
Het stille smelten geeft hoogbejaarde kennis vrij,
gesmolten kennis van de directe ervaring…
kennis van het vloeibare zijn.
Losgedooid van de pool dwaalt de berg af
richting Evenaar,
waar het gulden midden hem warm onthaalt,
ze omarmt hem en fluistert:

‘Kom hier maar thuis oude koude held!’

De oudste wordt een jonge dwerg,
zelfs zijn topje smelt…weg.
Ons wacht een stortvloed van kennis,
ook voor wie geen dorst heeft.

door

Bejaagd

Als je ook maar even niet oplet
voel je je bekeken door de dingen
die aan je aandacht weten te ontsnappen

voorwerpachtigen zijn zo gehaaid in
het aan aandacht ontsnappen

als bejaagde dieren houden ze zich
schutkleurig schuil in hun biotoop
van algemeen aanvaarde cliché’s

zonder ogen houden dingen jou
vanuit hinderlagen in de gaten

en betrap je ze op hun stalkgedrag
doen ze doodleuk alsof ze dood zijn

gevonden voorwerpen,
niemand komt ze ophalen.
Is dit hun verongelijkte wraak
omdat niemand ze mist?

door

Het geen


Soms weet je niet wat je ziet…of wel soms?
Of wist je het altijd al niet?
Of had je er al een taalplaatje opgeplakt
en had je dat woord ‘begrip’ genoemd…
en ben je dat begrip toen maar
voor begrijpen gaan aanzien?

Vroeg het zich nooit af
wat datgene is wat…
iets denkt te begrijpen…
wat iets meent te menen…
wat iets moet willen…of niet
wat ergens iets van moet vinden…
wat plannen moet maken…
wat zichzelf doelen moet stellen…
hetgeen zin moet geven aan betekenis

Of ligt de zin in het betekenisvrije?

door

Amuse

Ze trekt ‘n gezicht als een punaise
bij het voorproeven van de amuse

voor de tong kennelijk een malaise
wellicht toch geen gepaste keuze

combinatie chocovla met mayonaise
geserveerd in ‘n badje mintgazeuse

‘n exquise receptuur van Louis Seize
al wegslikkend zegt ze: très delicieux!