wat wil het oog?
het oog wil ook wat?
wat is dit wat?
wat is de ziel
van deze spiegel?
die licht weerkaatst?
anders dan zicht
dat zelf onzichtbaar is
is het oog een kamer
waar niemand woont
waar wat dan ook
zichzelf uitnodigt
ongevraagd binnenvalt
het valt niet mee
deze visite drinkt geen thee
ze drinkt licht in
zolang wimpers niet sluiten
en sluiten ze alles binnen
dan kent zicht
hele werelden
van buiten
Het pasgeboren vers was vervuild
door smerige en loze betekenissen
van borreltafelpraat met onderbuikpijn.
Het vuile vers moest letterlijk in de was,
de machine reutelde, bonkte en denderde
tijdens het centrifugeren,
alsof ze zich verslikte in haar inhoud.
Na de droogslingering werd de schone was
buiten gehangen
als wit laken aan de waslijn,
een maagdelijke pagina wapperend in de wind.
Eenmaal droog werd ze opgevouwen
en vlekkeloos gladgestreken.
Ze gaf zich uit voor een gedicht
en werd ondergebracht in een bundel.
Na lezing vond men haar taal
totaal nietszeggend:
“Het doet ons niets, het raakt geen snaar,
er ontbreekt iets wezenlijks aan”
Men miste het loze vuil…
en liet weten liever tussen vuile pagina’s te slapen:
“Door vuil te lezen voelen wij ons schoner,
het loze vuil verschaft ons zin en betekenis”
Photo: ©️Jelle Touw 2021
Geleidelijkerwijs verdween de postbus
wie schreef er nog een verzegelde brief?
hooguit nog eens ‘n reklamefloddertje
‘n blauwe aanslag in je briefloze postvak
het vaakst keek je vergeefs turend in
‘n onverstuurde envelopvormige leegte
alleen de gleufverheuging verbleef
in de warme ziel immer glunderend
om het niet, dat niemand schreef
vanwege zovele afwezige redenen
Hallo, wat bent u als ik vragen mag?
Ik ben zonder meer een ‘Ook’.
Een Ook? , nee, ik doel op uw sexuele identiteit, bent u non binair…of…
Ik ben gewoon Ook.
Maar hoe wenst u dan aangesproken te worden?
Gewoon, als Ook…ik ben wat dan Ook!
Oké Ook dus…maar Ook is mij tot nu onbekend met alle respect, waar staat Ook voor, is het een afkorting?
Nee, geen afkorting, het staat voor: Onder andere….Eveneens….of Reken ik ook goed….voornamelijk Ook dus, het woord zegt eigenlijk alles al.
Kunt u toch misschien wat specifieker zijn…een tipje van de sluier?
Nou, het is nogal inclusief…specifieker dan Ook zal moeilijk gaan lijkt mij of het zou iets worden als: Dat gaat u helemaal niets aan!
Ach, wat flauw, u wilt dus niet uit kast van Ook komen?
Er is geen kast, daar kom ik rond voor uit!
U wilt zich dus niet bekend maken?
Welzeker, maar dan graag als Ook!
Nou, dan weet ik niet goed hoe ik mij tot u moet verhouden.
Is ook goed, doe dat dan maar niet…u verhouden tot…
‘Hij kijkt alleen maar… hij kijkt het mooie ervan af’, zo sprak men over W als kind.
W was een geboren voyeur, kreeg op zijn derde jaar al een verrekijker waardoor het natuurlijk gegeven talent tot een dwangmatige obsessie ontwikkelde.
Op latere leeftijd probeerde W via een complexe spiegelopstelling zichzelf te betrappen op een onbespied moment.
Vanuit een gefixeerde positie zag hij zichzelf nu als een rug die in de verte gluurde. De rug zag er gespannen uit en voelde vorsende ogen prikken, hetgeen een lichte jeuk veroorzaakte. De geobserveerde rug kon de impuls om te gaan krabben kennelijk weerstaan. Er werd ook geen poging ondernomen om over de schouder te kijken naar wat er zo priemde. Vergeefse moeite.
Nu W zich zo zag vroeg hij zich voor het eerst af…wat ogen eigenlijk zochten…wat wilden ogen zien… vinden?
Of was het om het even wat er gezien werd? Was dit nu eenmaal wat ogen deden, hun vermogen uitleven, registreren wat er allemaal aanwezig was? Nieuwsgierigheid naar alles maar die zich nu toonde als een rug.
Of was het het gewaar zijn van mogelijk gevaar dat mogelijk achter de rug naderde?
W wist niet meer waar hij moest kijken, ontspande waardoor de oogleden vanzelf dichtvielen als zachte sluizen die ‘n oceaan van zicht binnen sloten,
een stuwmeer van licht.
Je bij het loket uitschrijven als mens, om de natuurlijke staat
van anonimiteit te herstellen en daarna te worden uitgezet in het reservaat
of dierentuin. Bij wijze van Safari zullen voormalige soortgenoten je met verrekijkers komen spotten, in strenge winters voeren ze je bij.
Liever was je duurzaam onontdekt gebleven zoals de legendarische Wambigo, ondefinieerbaar, bij geen enkele soort ingedeeld. Een onbeschreven blad in welk standaardwerk dan ook. Je niet voortplantend, wacht je een vredig uitsterven, als de avondzang van de nooit gevonden Wambigo…een onvergetelijk geluid, onvergelijkelijk ook.
Het mysterie is de mug
van deze kosmische nacht
die ons met die bult van niets
gratis jeuk verstrekt
het denken is de hand
die overal naar grijpt en graait
een hand zonder nagels
krabben aan de bult is uitgesloten
de meest geestigen zeggen:
het mysterie bestaat
alomtegenwoordig niet
maar hoe kan dit afwezige
dan zo goddelijk jeuken?
waarmee is dit fantoomzijn
dan zo helder voelbaar
als de hand van gedachten
zichzelf heeft weggegooid?
Niemand weet het en zegt:
Al sla je me dood…
Door de bomen zag men het bos niet meer,
dus werden de bomen ruw verwijderd.
Visie was immers de olifant in de bovenkamer
die het ruime zicht versperde.
Het beleidsplan trok een spoor van vernieling
als een beschavingsornament achter zich aan.
Het maatpak van de hoogste nederigheid
zou ons passen als gegoten, uitermate
geschikt om door het sterrenstof te kruipen.
Vooralsnog bleef het schaampak ongedragen
in de kast wachten tot het te laat zou zijn
om op ongepaste schreden terug te keren.