Pastiche-fabriek +++

Wat ‘god’ betekent weet geen mens.
Wat menselijk is? Is maar de vraag.
Niets goddelijks is ons vreemd,
alleen ons begrip is nogal traag.

*

Je bent tot op het bot gezond,
nooit iets te lijden of te vrezen.
Ach, had je maar ‘n open wond
dan kon je wellicht nog genezen.

*

Elke ochtend wordt je wakker
van geen ene kraaiende haan.
Je kijkt verwonderd om je heen,
dat je ontwaakt door niet-bestaan.

*

Eendesoep wordt nooit zo heet gegeten,
je lepelt lauw vijvervocht naar binnen.
Ach, had je dit maar vooraf geweten,
dan raakte je nooit zo buiten zinnen.

*

Homo Chemicus

Het riool werkt als een barometer van de menselijke stofwisseling,
met als nuttige bijvangst: Inzicht in de algemene geestelijke gesteldheid.
Dagelijks doen waterzuiveraars scheikundige analyses met rioolmonsters.
Ze meten heel precies, vele decimalen achter de komma: hoeveel cocaïne,
xtc, heroïne, hasj, paddo’s, medicijnen, antidepressiva, slaapmiddelen en
asperges er dagelijks genuttigd zijn.
Uit deze empathische analyse komt de gemiddelde burger naar voren als
een doorgesnoven, slapeloze, depressieve, verdovingzoekende medicijnverslaafde,
die elke lente op grote schaal asperges eet. Vooral dat laatste geeft jaarlijks
een akelig zurige stank aan het rioolwater. De uitdaging voor de waterzuivering is:
Hoe haal je dat dubieuze aroma er weer uit om kraanwater weer smakelijk te maken.
Door er chloor aan toe te voegen? Zoals vroeger in Botlekgebied rond Pernis,
onder de rook van de olie & plasticindustrie. Bij ons thuis dreef er altijd een
gezellig grijs vlies op het kopje thee. Wat een metalige bijsmaak gaf aan Earl Grey.
De ramen hielden we angstvallig dicht om de stank buiten te sluiten. Onze familie
uit Amsterdam nam jerrycans water mee met zacht NoordHollands duinwater,
dat uiteraard naar Jerrycan smaakte.
De chemische wetenschap is inmiddels zeer ver gevorderd.
Er is decennia hard gewerkt aan de ‘Homo Chemicus’ , ‘de plastic mens’
Ongeborenen dragen nu al plasticgruis in hun placenta.
Als plastic al in ons bloed zit dan kunnen we er gerust van uitgaan
dat al het andere restafval ook in al onze organen rondwaart.
We hebben het altijd al geproefd, maar we hebben het nooit geweten.
Maar wat doe je eraan? Je kunt toch moeilijk geen asperges meer eten?

Pastiche-fabriek ++

Wij komen uit een keurig milieu
van witteboord-criminelen.
We hebben nu alles in bezit
Er valt niets meer te stelen.

*

Men moet nu alles publiekelijk
open & transparant verklaren.
Ach, had ik nog maar 1 geheim,
dan kon ik het hier openbaren.

*

Ook uitsterven valt niet mee,
al worden we door gif vergeven.
Hadden we maar ‘n planeet B,
om elders verder te sneven.

*

Bestaan op zich is al ‘n wonder,
dat is bekend in het algemeen.
Zonder dit zaten we mooi zonder,
opgescheept met Niets en Geen.

*

Niets en Geen zijn zeer onmisbaar,
zonder hen geen enkel levensruim.
Wat zijn we toch schatplichtig aan
afwezigheid dankzij massief verzuim.

Pastiche-fabriek +

Vaak denk je: wat heb ik toch
ontzettend met mijzelf geboft.
Ach, had ik maar ‘n langer lontje,
dan was ik minder snel ontploft.

*

Hoe vers en fris de lever ook,
elk mens zal gaandeweg bederven.
Ach, had alles maar geen lichaam
dan kon er nooit iets sterven.

*

Ik heeft zoveel persoonlijkheden,
daarom is ik nooit alleen, helaas.
Ach, had je er maar helemaal geen,
je was ‘n lege urn of bloemenvaas.

*

Het brein verbrijzelt de hele wereld
tot talloze denkbeeldige scherven.
Ach, was er maar één bewust zijn,
dit zou ‘n aards paradijs verwerven.

De Pastiche-fabriek

Ik maak tot mijn grote spijt
mijzelf zeer terechte verwijten.
Ik wou dat ik twee kontjes had
dan konden we samen schijten.

*

Ik tuur al uren naar de maan
mijn hartstocht is niet te blussen
ach was ik maar twee mondjes
dan zouden we samen kussen.

*

Wat zijn wij tussen oor en aars
anders dan lieg of deugbeesten.
ach waren we maar immoreel
dan gingen we samen feesten.

*

Wat heeft de mensheid anders
toegevoegd dan luxe vuilnisbelten?
Ach, waren we maar twee polen
dan zouden we samen smelten.

========================


“Ik zit hier voor het vensterglas
mij onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was
dan konden we samen spelen.”

Bomans staat bekend om dit versje
dat hij nooit schreef, maar van der Plas.
Die het weer van Friedrich Torberg leende
die het schijnbaar ooit in de krant las.

Brandstof

Verveling is perfecte brandstof voor spelen en staat garant voor permanente evolutie van het spel. Want ook spel kan gaan vervelen en voorspelbaar worden.
Hoezo zoeken naar inspiratie of naar muzen voor briljante ingevingen als verveling de heilige bron is van creatief vermogen.
De verveelde speler verandert het spel om zichzelf uit te dagen, te vermaken.
En moet hij zelf daarvoor veranderen van vorm of identiteit?
Geen probleem, hij is maar een pion die elke rol kan spelen.

Als evolutie spelen is dan moet de eerste speler zich wel goddelijk hebben verveeld toen er nog niets was om mee te spelen. Als autodidact creëerde evolutie haar eigen speelgoed.
De stukken in het evolutiespel zijn ongeëvenaard gevarieerd van aard en verschijningsvorm.
Spelen kent geen einde, geen prijzen, geen winnaars, het is zichzelf genoeg en een genoegen.

En wie er in slaagt uit te sterven wordt bijgezet in het Pantheon van Darwin.

Vertroue

Wetenskap kan net nie ondek nie
daardie vertroue is ‘n subjektiewe lewende wese.
dat zonder ‘n liggaam alle selle van liggame kan binnendring.
Vertroue is die meest belangrike wese van die subjektiewe domein.
Die kern van vertroue maak ‘n verband met alles binne en buite.
Die wese gee homself weg aan wat daar is en wat nog nie.
Sy reproduseer en skep blindelings te vertrou.
Uit vertroue wonder u miskien of daar verskillende wesens is.
Of is vertroue die enigste wese?
Waar sy haarself manifesteer, die liggaamselle feesvier van plesier .
Die fees van meer as die som der delen.
Sommige mense is bang vir hierdie intieme vreemdeling.
Hulle vertrou hulself nie.

Feest der cellen

De wetenschap komt er maar niet achter dat vertrouwen
een subjectief levend wezen is, dat weliswaar zonder lichaam,
in staat is om alle cellen van lichamen te doordringen.
Zij is het meest wezenlijke wezen van het subjectieve domein.
Het wezen van vertrouwen maakt verbinding met alles, binnen en buiten.
Het wezen geeft zich weg en schept zo vertrouwen,
zo plant ze zich voort in wat er is… en in wat er niet is.
Vanuit vertrouwen kun je je afvragen of er wel aparte wezens bestaan,
vertrouwen is het ene wezen.
Waar zij zich manifesteert daar vieren de cellen feest.
Het feest van meer zijn dan de som der delen.
Sommige mensen zijn bang voor deze meest intieme vreemde.
Ze kennen het niet, vertrouwen het niet.

De theses van Hypo

96% van het heelal schijnt
zoek te zijn, spoorloos,
slechts 4% is ons bekend
aldus astronomen die
ons weten scheppen.

We dachten al, er mist iets
zoveel ruimte en maar
zo weinig materie
volgens het designprincipe:

‘Less is More than All’

Deze alom afwezige materie
ligt opgeslagen
in de zwarte gatenhypothese.
Een soort pakhuis
voor ‘overtollige’ materie,
sterk gecomprimeerd ‘spul’
om ruimte te sparen?

Het is mooi dat onwetenheid
nu statistisch is vastgesteld
op 96%
van de resterende 4%
kunnen we ons afvragen
hoeveel daarvan naamgeving is
die zich deftig presenteert
als inzicht en begrip.

Hypotheses lijken wel opslagruimtes
voor alles wat we niet begrijpen…
maar ook dit is uiteraard
een hypothese.